ماده ۲۵۹ قانون تجارت

ماده ۲۵۹ قانون تجارت: پرداخت وجه برات ممکن است به موجب نسخه ثانی یا ثالث یا رابع الخ به عمل آید در صورتی که در روی آن نسخه قید شده باشد که پس از پرداخت وجه به موجب این نسخه نسخ دیگر از اعتبار ساقط است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۵۸ قانون تجارت
• ماده ۲۶۰ قانون تجارت

توضیح واژگان

• برات: به سندی گفته می‌شود که به موجب آن، امضاکننده از شخص معینی بخواهد که در موعدی مشخص، مبلغی را در وجه شخص ثالث، یا به حواله کرد، یا در وجه حامل تأدیه نماید.

مطالعات تطبیقی

به موجب ماده ۳۹ قانون متحدالشکل ژنو، براتگیر، می‌تواند از دارنده برات بخواهد که به هنگام تأدیه برات، به همراه عین سند مزبور، به وی رسید هم اعطا نماید.

فلسفه و مبانی نظری

چنین بیان شده است که ماده ۲۵۹ قانون تجارت، به مواردی اشاره دارد که دارنده‌ی برات، نسخه اصلی را مفقود نموده؛ یا اینکه به سرقت می‌رود. جهت جلوگیری از توالی فاسد آتی نیز، باید بر روی نسخه‌ای که وجه برات، به موجب آن تأدیه می‌گردد؛ قید شود که سایر نسخ، از اعتبار ساقط است.

نکات تفسیری دکترین

دارنده برات، باید به هنگام مطالبه مبلغ مندرج در آن، خود سند مزبور را ارائه نموده و به براتگیر تحویل دهد. البته درصورتی می‌توان وجه برات را، به موجب نسخه‌های ثانی، ثالث، رابع و … پرداخت نمود که بر روی نسخه‌های مزبور نیز، قبولی براتگیر قید گردیده باشد.

انتقادات

چنین بیان شده است که ماده ۲۵۹ قانون تجارت، فاقد ارزش قانونی است؛ زیرا پیش از آن که براتگیر برات را قبول نماید؛ قید این مطلب که سایر نسخه‌ها، فاقد اعتبار است؛ معنایی نداشته و نسخه‌ای که می‌توان به موجب آن، وجه برات را تأدیه نمود؛ نسخه‌ای است که بر روی آن، قبولی درج شده باشد. چه نسخه دوم باشد و چه نسخه‌ای دیگر و همین نسخه است که برای براتگیر، تکلیف و تعهد ایجاد می‌نماید و سایر نسخ، جز درمورد فقدان این نسخه، اعتباری ندارند.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. پرداخت وجه برات می‌تواند از طریق نسخه‌های متعدد مانند ثانی، ثالث یا رابع انجام شود.
2. نسخه‌های مختلف برات قابلیت پرداخت وجه را دارند.
3. لازم است در نسخه‌ای که وجه بر اساس آن پرداخت می‌شود، قید شود که با این پرداخت، سایر نسخه‌ها اعتبار خود را از دست می‌دهند.
4. حذف اعتبار از دیگر نسخه‌ها به شرط قید صراحتی در نسخه پرداختی ممکن است.