ماده ۱۲۷ قانون مدنی

ماده ۱۲۷ قانون مدنی: پله‌ی فوقانی، ملک صاحب طبقه‌ی فوقانی محسوب است مگر این که خلاف آن ثابت شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۲۶ قانون مدنی
• ماده ۱۲۸ قانون مدنی
• ماده 2 قانون تملک آپارتمان ها
• قانون تملک آپارتمان‌ها
• آیین نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان‌ها

نکات تفسیری دکترین ماده 127 قانون مدنی

پله، برای عبور مالک طبقه فوقانی تعبیه شده و به دلالت ظاهر، ملک او محسوب می گردد، بنابراین تصرف مالک طبقه بالا در پله های طبقه فوقانی، دلیل مالکیت او نسبت به آن پله ها است و قول او مقدم می باشد، مگر در صورت اثبات خلاف این موضوع توسط مالک طبقه زیرین.

در طبقات هر ساختمان، هم قسمت های اختصاصی وجود دارد و هم قسمت های مشترک.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

تصرف ذوالید، دلیل مالکیت او است، مگر این که به یکی از طرق شرعی، خلاف آن ثابت شود. اگر مالکین طبقات فوقانی و تحتانی ساختمان، در رابطه با مالکیت دالان، با یکدیگر اختلاف داشته باشند، چنانچه راه پله های طبقه بالا در دالان قرار داشته باشد، حکم به مالکیت مشترک هر دو طبقه می گردد؛ در غیر این صورت، دالان متعلق به مالک طبقه اول است. از طرف دیگر اگر بین مالکین طبقات فوقانی و تحتانی، نسبت به مالکیت پله ها اختلاف وجود داشته باشد؛ قول صاحب طبقه بالا، با قسم پذیرفته خواهد شد.

انتقادات

این ماده، دارای نقص بوده که نقص مزبور، توسط قانون تملک آپارتمان‌ها و آیین نامه آن، برطرف گردیده است.

تنوع قسمت های اختصاصی و مشترک آپارتمان ها، به اندازه ای است که اختصاص یک ماده به پله ها، کافی نیست.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 127 قانون مدنی

1. اصل بر این است که پله‌ی فوقانی متعلق به مالک طبقه‌ی فوقانی است.
2. امکان ارائه‌ی دلیل برای اثبات خلاف اصل وجود دارد.
3. مالکیت پله‌ی فوقانی به‌صورت پیش‌فرض تعیین شده است.
4. قانون اجازه می‌دهد در صورت وجود شواهد یا سند، خلاف اصل مالکیت پیش‌فرض اثبات شود.
5. این ماده به ترتیب قرارگیری طبقات در ساختمان توجه دارد.