ماده ۱۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی: از محصول املاک و باغ‌ها به مقدار دو سوم سهم خوانده توقیف می‌شود. اگر محصول جمع‌آوری شده باشد مأمور اجراء سهم خوانده را مشخص و توقیف می‌نماید. هر گاه محصول جمع‌آوری نشده باشد برداشت آن خواه، دفعتاً یا به دفعات با حضور مأمور اجرا به عمل خواهد آمد. خوانده مکلف است مأمور اجراء را از زمان برداشت محصول مطلع سازد. مأمور اجرا حق هیچ گونه دخالت در امر برداشت محصول را ندارد، فقط برای تعیین میزان محصولی که جمع‌آوری می‌شود حضور پیدا خواهد کرد. خواهان یا نماینده او نیز در موقع برداشت محصول حق حضور خواهد داشت.

تبصره - محصولاتی که در معرض تضییع باشد فوراً ارزیابی و بدون رعایت تشریفات با تصمیم و نظارت دادگاه فروخته شده، وجه حاصل در حساب سپرده دادگستری تودیع می‌گردد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

تودیع: این واژه به معنای سپردن می‌باشد.

مأمور اجرا: دادورز یا مأمور اجرا کسی است که عملیات اجرایی توسط مدیر اجرا به وی محول می‌شود تا زیر نظر مدیر در جهت اجرای حکم قطعی دادگاه اقدام نماید. همچنین، اینطور بیان شده است که:«کارمند دولت را که عهده‌دار عملی کردن مفاد و مندرجات اجرائیه دادگاه و یا اداره ثبت اسناد و املاک کشور است در اصطلاح، مأمور اجرا گویند».

تضییع: در لغت به معنای ضایع کردن، تلف ساختن و تباه کردن آمده است.

پیشینه

این ماده جانشین ماده ۲۵۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 می‌باشد و در آن آمده بود که:«توقیف محصول املاک و باغ‌ها اگرچه محصول عین خواسته باشد قبل از برداشت و تعیین سهم مدعی علیه ممنوع است…».

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

از این ماده اینگونه برداشت می‌شود که توقیف محصول قبل از برداشت صحیح نیست و خوانده مکلف است زمان برداشت محصول را به مأمور اجرا اعلام نماید، ولی این تکلیف فاقد ضمانت اجرا می‌باشد.

نکات توضیحی

مراد از محصول، منافع و فراورده‌های کشاورزی است اعم از اینکه ناشی از باغ و درختان مثمر باشد یا زرع و زراعت که به آن باغ اطلاق نمی‌شود و منظور از املاک، املاک زراعی می‌باشد.