دادگاه صالح در دعاوی مربوط به مسئولیت متصدیان حمل‌ونقل هوایی

دادگاه صالح در دعاوی مربوط به مسئولیت متصدیان حمل‌ونقل هوایی نام مقاله ای از میلاد سلطانی و بهرام تقی پور و علیرضا صالحی فر است که در شماره بیست و یکم (شهریور ۱۴۰۱) دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی منتشر شده است.

چکیده

با وجود اهمیت و آثار متعدد تعیین دادگاه صالح در دعاوی مربوط به مسئولیت متصدیان حمل­ونقل هوایی، ملاک­های ارائه­شده در اسناد ورشو و مونترال مبهم است و هر کشور تفسیر داخلی خود را ارائه می­دهد. این ابهام در تشخیص دادگاه صالح، علاوه بر اینکه با اصل یکنواختی این اسناد در تعارض است، تشخیص دادگاه صالح را با دشواری روبه­رو می­سازد. با توجه به اینکه تعیین دادگاه صالح منجر به شناسایی قوانین ماهوی و شکلی حاکم بر دعوا می­شود، این ابهام در تشخیص دادگاه منجر به ناتوانی در شناخت قانون ماهوی و شکلی خواهد شد. علاوه بر این، قواعد مربوط به حمل­ونقل هوایی براساس حمایت از مسافران وضع شده و به همین علت گاهی از اصول اساسی فاصله گرفته است. یکی از این موارد، تشخیص دادگاه صالح است که قدرت اراده افراد نادیده انگاشته و خواهان تنها در کشورهای محدود و از پیش معلوم می­تواند طرح دعوا نماید. اراده­ای که در سایر طرق حمل­ونقل از جمله حقوق حمل­ونقل دریایی محترم شمرده شده است. بر این اساس لازم است تا ابتدا ملاک­های محل اقامت متصدی حمل­ونقل، مقر اصلی کار متصدی حمل­ونقل، محل کار متصدی جایی­که قرار منعقده شده است و دادگاه مقصد تبیین شود؛ چراکه تشخیص آنها منجر به شناسایی قانون شکلی و ماهوی در دعاوی مربوط به مسئولیت متصدی حمل­ونقل می­شود. همچنین، ضمن پذیرش قدرت اراده در انتخاب دادگاه، به نقد رویکرد کنوانسیون­های ورشو و مونترال در نادیده گرفتن این اراده پرداخته می­شود.

کلیدواژه ها

• محل اقامت
• مقر اصلی
• محل کار
• دادگاه مقصد
• صلاحیت پنجم

• صلاحیت قراردادی

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۰۲ قانون مدنی
• ماده ۵۹۰ قانون تجارت