نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۳۹۲ مورخ ۱۴۰۲/۰۹/۲۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره طرح دعوای نفی نسب به طرفیت مولی علیه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۸ توسط Shayesteh.majd (بحث | مشارکت‌ها) (+ 7 categories using HotCat)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1402/392
شماره نظریه۷/۱۴۰۲/۳۹۲
شماره پرونده۱۴۰۲-۱۲۷-۳۹۲ح
تاریخ نظریه۱۴۰۲/۰۹/۲۰
موضوع نظریهقانون مدنی
محور نظریهنفی نسب

چکیده نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۳۹۲ مورخ ۱۴۰۲/۰۹/۲۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره طرح دعوای نفی نسب به طرفیت مولی علیه:در دعوای نفی ولد اصولا نباید دعوا به طرفیت طفل مطرح شود و در صورت طرح، نسبت به وی دعوا مردود است و موجبی برای اخذ ملاک از ماده ۵۶ قانون امور حسبی مصوب ۱۳۱۹ و مواد ۸۶ و ۱۰۵ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی، نمی باشد.

استعلام

در صورتی که ولی قهری قصد طرح دعوا علیه فرزند صغیر خود را داشته باشد، دعوای خود را باید به طرفیت چه کسی مطرح کند؟ برای مثال، چنانچه ولی قهری دعوای نفی نسب را علیه طفل و مادر طفل مطرح کند، آیا طرح دعوا به این صورت صحیح است؟ در صورت منفی بودن پاسخ، به چه کیفیتی باید اقدام شود؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

اولا، نظر به این که ولی قهری در اعمال ولایت به رعایت غبطه و مصلحت مولی علیه مبسوط الید می باشد، اساسا تحقق عنوان دعوا در روابط بین ولی قهری و مولی علیه منتفی می باشد. شایسته ذکر است در صورتی که ولی قهری طفل، رعایت غبطه صغیر را نکرده و مرتکب اقدامی شود که موجب ضرر مولی علیه شود، وفق ماده ۱۱۸۴ قانون مدنی به تقاضای نزدیکان وی یا دادستان پس از اثبات این موارد، دادگاه ولی قهری را عزل و از تصرف در اموال صغیر، منع و برای اداره اموال صغیر قیم تعیین می کند؛ اما تا زمانی که رأی صادر نشده، اقدامات ولی قهری معتبر و نافذ خواهد بود.

ثانیا، در فرض سؤال در دعوای نفی ولد اصولا نباید دعوا به طرفیت طفل مطرح شود و در صورت طرح، نسبت به وی دعوا مردود است و موجبی برای اخذ ملاک از ماده ۵۶ قانون امور حسبی مصوب ۱۳۱۹ و مواد ۸۶ و ۱۰۵ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹، نمی باشد.

مواد مرتبط

جستارهای وابسته