ماده 7 قانون روابط مالک و مستاجر مصوب 1339

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۷ قانون روابط مالک و مستاجر مصوب ۱۳۳۹ مصوب ۱۳۳۹,۰۳,۱۰:''' در موارد زیر مستاجر میتواند بر حسب مورد صدور حکم ببطلان یا فسخ اجاره را از دادگاه درخواست کند: ۱) در مواردیکه عین مستاجره قابل استفاده بآن منظور که اجاره شده نباشد. ۲) در موا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۷ قانون روابط مالک و مستاجر مصوب ۱۳۳۹ مصوب ۱۳۳۹,۰۳,۱۰: در موارد زیر مستاجر میتواند بر حسب مورد صدور حکم ببطلان یا فسخ اجاره را از دادگاه درخواست کند:

۱) در مواردیکه عین مستاجره قابل استفاده بآن منظور که اجاره شده نباشد.

۲) در مواردیکه مطابق شرایط اجاره نامه حق فسخ مستاجر تحقق یابد.

۳) در صورت فوت مستاجر در اثناء مدت اجاره درخواست فسخ اجاره از طرف کلیه ورثه.

تبصره – مفاد حکم قطعی بر بطلان یا فسخ اجاره باید از طرف دادگاه بدفترخانه تنظیم کننده سند اجاره ابلاغ شود تا در ستون ملاحظات ثبت اجاره نامه قید نماید.