بررسی وضعیت حقوقی و فقهی قرارداد کارآزمایی بالینی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

بررسی وضعیت حقوقی و فقهی قرارداد کارآزمایی بالینی نام مقاله ای از منصور امینی و صادق صیادی بوده که در شماره پنجم دوره سوم (فروردین 1401) فصلنامه حقوق فناوری های نوین منتشر شده است.

چکیده

با پیشرفت تحقیقات زیست‏‌پزشکی، شاهد ظهور موضوعات مستحدثه و به‌‏تبع آن چالش‌‏های حقوقی جدیدی هستیم که ضروری است آن‏‌ها را با موازین حقوقی و فقهی بررسی کنیم. کارآزمایی بالینی نوعی پژوهش تجربی و معتبرترین نوع تحقیق برای اثبات رابطۀ علت و معلولی بین مداخلۀ درمانی و درمان است. این دسته از تحقیقات دارای ابعاد فقهی و حقوقی گسترده‌‏ای است. رضایت آگاهانه فرایندی است که طی آن شرکت‏‌کننده یا نمایندۀ قانونی او اطلاعات مربوط به کارآزمایی را ملاحظه و درک می‌‏کند و با آن موافقت می‌‏نماید. ابهام در وضعیت حقوقی رضایت‌‏نامۀ آگاهانۀ فرد شرکت‏‌کننده در کارآزمایی‏‌های بالینی جزو چالش‌‏های نیازمند توجه و دقت است. این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته و نحوۀ گردآوری اطلاعات مبتنی بر روش کتابخانه‌‏ای است. یافته‏‌های تحقیق نشان می‏‌دهد، با تطبیق رضایت‏‌نامۀ‏ کارآزمایی‌‏های بالینی (متفاوت با رضایت‌‏نامۀ درمانی) با مبانی حقوقی مشخص می‌‏شود که وضعیت خاص رضایت‏‌نامه و شرایط و ویژگی‌‏های آن به‏‌گونه‌‏ای است که باید در چارچوب عقود نامعین مطالعه شود. قرارداد مذکور به‏‌طور عام مشمول قواعد عمومی قراردادها و به‏‌طور خاص تابع سایر مقررات مرتبط با این حوزه ازجمله «راهنمای اخلاقی کارآزمایی‏‌های بالینی» است. با بررسی ادلۀ فقهی و قواعد حقوقی می‌‏توان گفت اصولاً انعقاد قراردادهای کارآزمایی بالینی برای آزمایش شیوۀ درمانی یا دارویی جدید بر تمامیت جسمی داوطلبان حتی در صورت وجود ضرر، اعم از جزئی یا شدید، تحت شرایط ویژه‌‏ای جایز است؛ زیرا غالباً این قراردادها در جهت امری عقلایی و دارای مصلحت اهمی منعقد می‌شوند.

کلیدواژه ها

  • قرارداد کارآزمایی بالینی
  • تحقیقات زیست‌پزشکی
  • رضایت آگاهانه
  • تصرف در تمامیت جسمی
  • مشروعیت

مواد مرتبط