الگوی مطلوب افزایش خواسته در حقوق ایران
 | |
| عنوان | الگوی مطلوب افزایش خواسته در حقوق ایران |
|---|---|
| نویسنده | غلامرضا اولیائی سهیل طاهری |
| محور موضوعی | حقوق خصوصی آیین دادرسی مدنی |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| منتشر شده در | نشریه دیدگاه های حقوق قضایی |
| دوره | ۲۸ |
| شماره | ۱۰۱ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
الگوی مطلوب افزایش خواسته در حقوق ایران عنوان مقاله ای از غلامرضا اولیائی، سهیل طاهری است که در اردیبهشت 1402 و شماره 101 فصلنامه دیدگاه های حقوق قضایی منتشر شده است.
چکیده
در قانون آیین دادرسی مدنی، حقوقی برای خواهان در نظر گرفته شده است که تا پایان جلسۀ اول دادرسی، امکان طرح آن وجود خواهد داشت. این حقوق به‌صورت کلی به دعوای اضافی تعبیر می‌شود. در قانون آیین دادرسی مدنی فقط یک ماده به این موضوع اختصاص پیدا کرده و تنها به ذکر مصادیقی ازقبیل کاهش خواسته، افزایش خواسته، تغییر نحوۀ دعوا، تغییر خواسته و تغییر درخواست پرداخته شده و چگونگی اجرای هر یک را صریحاً بیان نکرده است. افزایش خواسته صرفاً به‌صورت افزودن بر میزان خواستۀ مرقوم‌شده در دادخواست اصلی و بدون رعایت تشریفات معمول دادرسی، بروز خواهد کرد، در حالی که دعوای اضافی به همراه دادخواست جدید توسط خواهان مطرح و در واقع با این عمل، دعوای جدیدی جهت اشتغال دادگاه پایه‌ریزی خواهد شد. به‌طور حتم این دو نگاه متفاوت، می‌تواند بر صلاحیت مرجع رسیدگی‌کننده و قابلیت شکایت از رأی صادره، اثر ملموسی در پی داشته باشد. در این مقاله تلاش شده ضمن نگاه به فلسفۀ وجودی این دو مفهوم با برخی استنتاج‌های نوین قانونی، با ارائۀ پیشنهاد «حذف اصطلاح افزایش خواسته و تأسیس مادۀ واحده‌ای مستقل» در نظام دادرسی فعلی، گامی کوچک در جهت تبیین و ارائۀ الگوی مطلوب از افزایش خواسته، در جامعۀ حقوقی کشور بر دارد.