ماده ۳۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۳۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری: دادنامه به طرفین یا وکیل آنان و دادستان ابلاغ می‌شود و در صورتی که رأی دادگاه حضوری به طرفین ابلاغ شود، دادن نسخه ای از رأی یا تصویر مصدق آن به طرفین الزامی است. در این صورت، ابلاغ مجدد ضرورت ندارد.

تبصره ۱ - مدیر دفتر دادگاه مکلف است حداکثر ظرف سه روز پس از امضای دادنامه، آن را برای ابلاغ ارسال نماید.

تبصره ۲ - در جرائم منافی عفت، چنانچه دادنامه حاوی مطالبی باشد که اطلاع شاکی از آن حرام است و همچنین در جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور، ابلاغ دادنامه حضوری بوده و ذی‌نفع می‌تواند از مفاد کامل رأی اطلاع یافته و از آن استنساخ نماید.

پیشینه

سابقاً ماده ۲۱۶ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸)، در این خصوص وضع شده بود.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قطعی بودن آراء مذکور در ماده ۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری را نباید منافی با لزوم ابلاغ آراء به اشخاص مذکور در این ماده دانست.[۲]

انتقادات

گروهی به این امر انتقاد کرده‌اند که جهت رفع ایراد اطلاع شاکی از مطالبی که علم وی از آن‌ها حرام است، وی حق دارد از مفاد کامل آن‌ها «اطلاع» پیدا کند و نیز از آن‌ها استنساخ نماید، در حالی که این امر خود متضمن مطالعه و آگاهی از مفاد اطلاعات حرام است.[۳]

مذاکرات تصویب

مفاد تبصره ۲ ماده فوق در متن پیش نویس این ماده وجود نداشت، همین امر مورد انتقاد شورای نگهبان واقع شد و این شورا لزوم پیش‌بینی آن را به کمیسیون حقوقی و قضایی تذکر داد.[۴]

رویه های قضایی

مواد مرتبط

ماده ۴۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری در خصوص ابلاغ آراء دادگاه اطفال و نوجوانان است.

منابع

  1. صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278584
  2. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278596
  3. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278592
  4. صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278588