اسقاط حق
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
اسقاطِ حق، رفتاری است که در چهارچوب اعمال حقوقی دارندۀ حق با اراده حق خود را از بین می‌برد. این اسقاط می‌تواند صریح باشد یا عملی. به عنوان مثال هنگامی که شخص در مدت شکایت از رأی درخواست شکایت نمی‌کند حق شکایت از رای خود را به‌طور عملی از بین برده است. یا هنگامی که محکوم‌علیه در مدت شکایت از رای به اختیار رای را اجرا می‌کند، وی به نحو عملی از حق شکایت خود صرف‌نظر کرده است.[۱]
منابع
- ↑ فتحی, بدیع (1402). "اسقاط حق شکایت از رای؛ نقدی بر رای وحدت رویۀ شمارۀ 819 هیأت عمومی دیوان عالی کشور (1401/01/16)". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 2 (4): 339–360. doi:10.22034/analysis.2023.2009293.1070. ISSN 2821-1790.