اصل نسبی بودن اثر قراردادها در حقوق ایران و فرانسه
 | |
| عنوان | اصل نسبی بودن اثر قراردادها در حقوق ایران و فرانسه |
|---|---|
| رشته | حقوق خصوصی |
| دانشجو | ابراهیم یوسفی محله |
| استاد راهنما | غلامعلی سیفی |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۷۸ |
| دانشگاه | دانشگاه امام صادق علیه السلام |
اصل نسبی بودن اثر قراردادها در حقوق ایران و فرانسه عنوان پایان نامه ای است که توسط ابراهیم یوسفی محله، با راهنمایی غلامعلی سیفی در سال ۱۳۷۸ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادق علیه السلام دفاع گردید.
چکیده
یکی از نتایج استقلال اشخاص در جامعه این است که هر کس تنها برای خود تصمیم بگیرد. سلطه بر دیگران امری است نامطلوب و استثنایی که گاه ضرورت آن را مباح می کند. قرارداد نمودار آزادی اراده ها و حکومت تراضی است. در پیمان های خصوص قانون حاکم بر معامله را دو طرف آن وضع می کنند و طبیعی است که آثار قرارداد محدود به کسانی شود که در انشا آن دخالت داشته اند، دیگران نه حقی از این رهگذر به دست می آروند و نه دینی را بر عهده می گیرند.نسبی بودن اثر قراردادها زمانی طبیعی و مسلم می نمود چون به اندیشه های فردگرایان سازگاری کامل داشت. ولی فکر اجتماعی شدن حقوق سایه بر همه چیز گسترد و نویسندگان دریافتند که هر اندازه در نسبی یا خصوصی بودن قرارداد اصرار شود باز هم پدیدده خارجی و اجتماعی است. دیگران به طور مستقیم از آن متاثر نمی شوند ولی نمی توانند وجود چنین رویدادی را انکار کنند. پس ناچار بایستی بین نسبی بودن اثر قرارداد و قابلیت استناد آن تفاوت قایل شد.در این رساله در دو بخش به مفاهیم اساسی و مصادیق فردی اصل نسبی بودن اثر قراردادها پرداخته شده و در دو نظام حقوقی ایران و فرانسه مورد بررس قرار گرفته است.
کلیدواژه ها
- اثر
- ایران
- بررسی تطبیقی
- حقوق
- فرانسه
- قرارداد