بررسی اعتبار قراردادهای الکترونیکی با نگاه تطبیقی به قانون ایران و اروپا

عنوان	بررسی اعتبار قراردادهای الکترونیکی با نگاه تطبیقی به قانون ایران و اروپا
رشته	حقوق خصوصی
دانشجو	زهرا اسماعیلی
استاد راهنما	احمد آقایی
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۶
دانشگاه	دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندر انزلی

بررسی اعتبار قراردادهای الکترونیکی با نگاه تطبیقی به قانون ایران و اروپا عنوان پایان نامه ای است که توسط زهرا اسماعیلی، با راهنمایی احمد آقایی در سال ۱۳۹۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندر انزلی دفاع گردید.

چکیده

رشد شگفت آور به کارگیری اینترنت در ارتباطات و استقبال زودهنگام تجار و مصرف کنندگان از این ابزار در معاملات و قراردادههای فی مابین، سرعت حیرت آور، هزینه پایین و توجیه اقتصادی آن در قیاس با شیوه های سنتی انعقاد معامله منجر گردید که قراردادهای الکترونیکی جایگزین قراردادهای سنتی شده و با شتاب بیشتری فراگیر گردد و این مساله به عنوان یک چالش جدی در حوزه های مختلف حقوقی برای دکترین تبدیل گشت. یکی از مهم ترین پرسش ها در باره قراردادهای الکترونیکی این است که چه قانونی بر این گونه قراردادها حکومت دارد و نقش اراده متعاقدین در تعیین قانون حاکم بر این قراردادها در حقوق ایران و حقوق اروپا به چه صورت می باشد؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که در رژیم حقوقی اروپا در صورت عدم انتخاب قانون حاکم بر اعتبار قراردادهای الکترونیکی به نحو صریح یا ضمنی قانونی بر قرارداد حاکم می شود که نزدیکترین ارتباط را با قرارداد دارد. اما در رژیم حقوقی ایران طبق ماده ۲۷ قانون داوری تجاری بین المللی قانون مناسب با کلیه اوضاع و احوال حاکم بر قرارداد حاکم است.

ساختار و فهرست پایان نامه

فهرست مطالبعنوان صفحهچکیده۱مقدمه۲الف–بیان مساله۳ب–اهداف تحقیق۴ج– سابقه تحقیق۵د– سوال های تحقیق۷ه– فرضیه های تحقیق۷و–نوآوری تحقیق۸ز–روش تحقیق۸ح–ساختار تحقیق۸فصل اول: کلیات۹۱–۱–مفاهیم۱۰۱–۱–۱–مفهوم قرارداد۱۰۱–۱–۲– مفهوم قرار داد الکترونیکی۱۱۱–۱–۳–قرارداد الکترونیک۱۲۱–۲–ماهیت قرارداد الکترونیکی۱۶۱–۲–۱–ساختار قرارداد حضوری و غیابی۱۷۱–۲–۲–ماهیت انعقاد قرارداد الکترونیکی از طریق پست الکترونیکی۱۹۱–۲–۳–ماهیت انعقاد قرارداد الکترونیکی از طریق سرویس وب۱۹۱–۳–عناصر قرارداد الکترونیکی۲۱۱–۳–۱–ایجاب و قبول۲۱۱–۳–۲–توالی عرفی ایجاب و قبول۲۴۱–۴–اعتبار و پیشینه قرارداد حضوری۲۷۱–۴–۱–صحت قرارداد الکترونیکی۲۷۱–۴–۲–پیشینه قرارداد الکترونیکی۲۷۱–۵–تعیین قانون حاکم بر قراردادها در قرارداد۲۹۱–۵–۱– محل انعقاد قرارداد۲۹۱–۵–۲–محل اجرای قرارداد۳۰فصل دوم: بررسی تطبیقی قانون حاکم بر قراردادهای الکترونیکی منعقده از منظر نظامهای حقوقی اتحادیه اروپا و ایران۳۱۲–۱–ضرورت تبیین مبانی قرارداد الکترونیکی در حقوق ایران و اتحادیه اروپا۳۲۲–۱–۱–انعقاد قراردادهای رضایی۳۳۲–۱–۲– رویکرد حقوق اتحادیە اروپا۳۷۲–۱–۲–۱– استقلال ارادە طرفین در انتخاب قانون و انتخاب صریح۳۸۲–۱–۲–۲–نظریات در مورد قرارداد الکترونیک در حقوق ایران۴۳۲–۱–۲–۲–۱–نظریه اعلام قبول۴۳۲–۱–۲–۲–۲–نظریه ارسال قبول۴۴۲–۱–۲–۲–۳–نظریه دریافت قبول (وصول)۴۵۲–۱–۲–۲–۴– نظریه علم به قبول۴۵۲–۱–۳–دیدگاه اتحادیه اروپا در باب اعلام قبول۴۶۲–۱–۴–نگاه حقوق ایران در باب اعلام قبول۴۹۲–۲–شرایط انعقاد قرارداد الکترونیکی۵۷۲–۲–۱–اراده در قرارداد الکترونیکی۵۸۲–۲–۲–رابطه قرارداد حضوری با قراردادهای الکترونیک۶۳۲–۲–۲–۱–انعقاد قراردادهای الکترونیکی۶۳۲–۲–۲–۲–شرایط ماهوی قرارداد الکترونیک۶۴فصل سوم: زمان، مکان و مصادیق قرارداد الکترونیکی در حقوق ایران و اتحادیه اروپا۶۹۳–۱–زمان و مکان وقوع قرارداد الکترونیکی۷۰۳–۱–۱–سیستم های دارای نص خاص در قرارداد الکترونیکی۷۱۳–۱–۲–سیستم های فاقد نص۷۳۳–۲–صور خاص قرارداد الکترونیکی۸۱۳–۲–۱–بررسی برخی مصادیق قرارداد غایبین در حقوق ایران و اتحادیه اروپا۸۱۳–۲–۲–قرارداد تلفنی۸۲۳–۲–۳– قرارداد از طریق فکس و (دورنگار)۹۰۳–۲–۴–انعقاد قرارداد از طریق پست الکترونیکی۹۵نتیجه گیری:۹۷چکیده انگلیسی

کلیدواژه ها

• قرارداد الکترونیکی
• تجارت الکترونیکی
• ایجاب الکترونیکی
• قبول الکترونیکی