بررسی روش‌های فوق‌العادۀ شکایت از رأی داوری؛ بازبینی مفهوم نهایی‌بودن آرای داوری در نظام حقوقی ایران

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

بررسی روش‌‏های فوق‌‏العادۀ شکایت از رأی داوری؛ بازبینی مفهوم نهایی‌بودن آرای داوری در نظام حقوقی ایران نام مقاله ای از نیما نصرالهی شهری و کیمیا حاج پیرری بوده که در شماره سوم دوره دوم (فروردین 1400) فصلنامه حقوق فناوری های نوین منتشر شده است.

چکیده

داوری فرایندی است که در طی آن طرفین اختلاف به فرد یا افراد ثالثی اختیار و صلاحیت رسیدگی به اختلافات موردنظر را اعطا می‌کنند و رأی صادره را به‌منزلۀ رأیی لازم‌‏الاجرا می‏‌پذیرند. یکی از مهم‌‏ترین مزیت‌‏های نهاد داوری، نهایی و غیرقابل تجدیدنظر بودن آرای صادره است که طبعاً موجب کاهش طول دادرسی و تعدیل هزینه‏‌های دادخواهی می‏‌شود. بااین‌حال، گزارۀ مبنی بر نهایی‌بودن آرای داوری ضرورتاً و همیشه صادق نیست و قانون‏گذار روش‌‏هایی را برای بازبینی ماهوی آرای داوری پیش‌‏بینی کرده است. این مقاله، با پذیرش فرض ناممکن‌بودن استفاده از طرق شکایت عادی درخصوص آرای داوری، صرفاً به بررسی قابلیت اعمال طرق فوق‌العادۀ شکایت احصاشده در قانون آیین دادرسی مدنی دربارۀ آرای صادره از سوی مراجع داوری می‏‌پردازد. طرق فوق‌العادۀ شکایت از آرا در قانون آیین دادرسی مدنی عبارت‌‏اند از فرجام‌خواهی، اعادۀ دادرسی و اعتراض شخص ثالث. از این میان، در داوری داخلی که تابعیت طرفین ایرانی است، امکان توسل به اعتراض شخص ثالث متصور است و در داوری تجاری بین‌المللی نوعی اعادۀ دادرسی به رسمیت شناخته شده است و اعتراض شخص ثالث برای شکایت از آرا ممکن است. ذکر این نکته ضروری است که رأی دادگاه بدوی که در تأیید یا ابطال رأی داور صادر می‏‌شود، در زمرۀ آرای دادگاه قرار دارد که همچون سایر آرای قضایی فرض استفاده از طرق عادی و فوق‌‏العادۀ شکایت برای آن متصور است.

کلیدواژه ها

  • داوری
  • طرق فوق‌العادۀ شکایت
  • فرجام‌خواهی
  • اعادۀ دادرسی
  • اعتراض شخص ثالث

مواد مرتبط