بررسی وظیفه دولت ها در حفظ امنیت فردی انسان ها
بررسی وظیفه دولت ها در حفظ امنیت فردی انسان ها نام مقاله‌ای از روح الله رهامی است که در شماره چهل و سوم (بهمن 1393) نشریه پژوهش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
امنیت فردی با تأکید بر یکی از ابعاد هفت گانه امنیت انسانی در گزارش سال 1994 توسعه انسانیِ برنامه توسعه سازمان ملل متحد، ریشه درحق حیات، کرامت ذاتی انسان ها و دو حق بشریِ حق بر امنیت و حق بر تأمینِ تمامی
انسان ها و اعضای جامعه بشری دارد. اهمیت این حقوق انسانی موجب آن شده است که به عنوان یکی از مهم ترین حقوق بشر، جایگاه ویژه ای در اسناد مهم بین المللی حقوق بشری و همچنین قوانین اساسی کشورها به خود اختصاص داده اند. دولت ها که از ابتدا به عنوان نهادی جهت حفظ و حراست از انسان ها پدید آمده بودند، در گستره این اسناد الزام آور ملی و بین المللی، تعهدات گسترده ای برای تأمین امنیت فردی انسان ها عهده دار شده اند. در پرتو این متون بین المللی می توان سخن از تحول بنیادین وظیفه دولت ها در خصوص امنیت فردی انسان ها راند زیرا دولت ها که در تلقی سنتی، در خصوص امنیت فردی شهروندان خویش تعهداتی بر عهده داشته اند، در این تلقی نوین با تحول مفاهیم و تعهدات بین المللی و همچنین با ظهور گفتمان حقوق بین المللی بشر و الگوی امنیت انسانی، تعهدی انسانی و فراملی به حفظ امنیت تمامی انسان ها یافته اند. درنتیجه، به لحاظ ارتباط حیاتی امنیت فردی برای انسان ها، دولت ها مکلف و ملزم به حفظ آن برای تمامی افراد اعم از تابعان خویش و دیگر افراد انسانی به لحاظ جایگاه انسانی و کرامت ذاتی انسانی آن ها هستند.
کلیدواژه‌ها
- امنیت فردی
- دولت
- امنیت انسانی
- حق بر امنیت
- حق بر تأمین
مواد مرتبط
- ماده 1 اعلامیه حقوق بشر و شهروندان فرانسه
- ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر
- ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر
- ماده 9 اعلامیه جهانی حقوق بشر
- ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 9 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی
- ماده 5 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر
- ماده 2 کنوانسیون منع شکنجه
- ماده 3 مشترک کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو
- ماده 1 منشور ملل متحد
- ماده 7 اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری
- ماده 8 اساسنامه دیوان بین‌المللی کیفری