حکم ثانوی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

حکم ثانوی، حکمی است که شارع برای موضوعی در شرایط غیر‌عادی و استثنایی وضع نماید، مانند: حالت اکراه و اضطرار، ضرورت، عسر و حرج، ضرر و... این نوع از احکام با توجه به نیازهای ناپایدار و غیرطبیعی‌وضع‌می‌گردد.[۱]

منابع

  1. نیکزاد, عباس (1385). "جایگاه مصلحت در بستر قانونگذاری حکومت اسلامی". مطالعات راهبردی زنان. 4 (32).