حیات، به مثابه حقی الهی، و نه بشری
 | |
| عنوان | حیات، به مثابه حقی الهی، و نه بشری |
|---|---|
| نویسنده | میر سعید موسوی کریمی |
| محور موضوعی | حقوق کیفری |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| منتشر شده در | نشریه پژوهشنامه حقوق کیفری |
| دوره | ۱۴ |
| شماره | ۲۸ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
حیات، به مثابه حقی الهی، و نه بشری مقاله ای از میر سعید موسوی کریمی که در دی ماه سال 1402 در شماره 28 دوره 14 نشریه پژوهشنامه حقوق کیفری منتشر شده است.
چکیده
هدف از تحقیق در این مقاله دربارۀ موضوع حق حیات، رسیدن به این یافته و نتیجه است که: «معقول است باور کنیم حق حیات، انحصاراً حقی الهی است؛ یعنی، فقط خداوند است که (اخلاقا/شرعاً/قانونا/...) مجاز است احکام مربوط به حق حیات (و ممات) را وضع و صادر کند.» ساختار مقاله چنین تنظیم شده است: پس از بیان چند تعریف و نکتۀ مقدماتی، برای دفاع از نظریۀ مورد ادعا، دو استدلال به شرح زیر، صورت‌بندی و ارائه شده‌اند؛ استدلال نخست، بر مبنای خطاپذیری انسان هم در مقام شناخت و توصیف واقع، و هم در مقام صدور حکم، و استدلال دوم، بر مبنای انکار انسانی بودن حق حیات به دلیل لوازم نادرست ناشی از آن. سپس، و در پایان، برخی از لوازم این نظریه، و در پی آن، مزایای نظریه به اختصار بیان شده‌اند.