حق حیات
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
حق حیات بنیادیترین حق و اساس دیگر حقوق بوده و بنابراین مقدم بر سایر حقوق است. بر همین اساس، در صورت تعارض با دیگر حقوق، حق حیات تقدم دارد و این قاعدهای بنیادین در حقوق است. ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر مصوب 1948 میلادی مقرر داشته است: «هر فردی از حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی بهرهمند است.» در دیگر اسناد مهم بینالمللی نظیر ماده شش میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی نیز به این حق تصریح شده است.
از قرآن چنین برمیآید که نخستین حقی که برای انسان به رسمیت شناخته شده، حق حیات است و بر همین اساس، هیچکس مجاز نیست حق حیات دیگران را سلب کند، بهطوریکه سلب حق حیات که با قتل تحقق مییابد، به تعبیر قرآن برابر است با نابودسازی همه جامعه. در همین راستا است که هم خودکشی ممنوع است و هم دیگرکشی.[۱]
پژوهش های مرتبط
- حق حیات در پرتو معنای حیات:امکان یا امتناع
- حق حیات و معنای حیات در پرتو مبانی فلسفی حقوق بشر معاصر و تعالیم اسلام
- حق مشارکت در حیات فرهنگی از منظر حقوق بین الملل
- حق حیات کودک از نگاه اسلام و اسناد بین المللی
- مطالعه تطبیقی حمایت از حق حیات در آموزه های اسلامی حقوق بین الملل
- بررسی اصول و مبانی جایگاه مجازات های سالب حق حیات و تاثیرات آن بر افکار عمومی
- تحلیل صیانت از حق حیات در اسناد حقوق بشری و اسلام
- نسبت حق حیات با ارزش های مورد حمایت حقوق کیفری ایران و اسلام
- بررسی تطبیقی حق حیات در نظام حقوق بشر بین الملل و نظام حقوق بشر اسلام
- حق حیات در اسلام در مقایسه با رویه دیوان اروپایی حقوق بشر
منابع
- ↑ پیلوار, رحیم (1403). "تحولات مطلق بودن حق مالکیت خصوصی و تأثیر آن بر مسئولیت مالک نسبت به وارد غیرمجاز". مطالعات حقوقی. 16 (3): 133–160.