رابطه اصل لزوم قراردادها با نظریه نقض قابل پیش بینی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
تحقیقات حقوقی
عنوانرابطه اصل لزوم قراردادها با نظریه نقض قابل پیش بینی
نویسندهجواد حبیبی تبار
مسلم موحدی فر
محور موضوعیحقوق خصوصی
سال نشر۱۴۰۲
منتشر شده درنشریه تحقیقات حقوقی
دوره۲۶
شماره۱۰۱
دانلود مقالهدانلود از سایت نشریه


رابطه اصل لزوم قراردادها با نظریه نقض قابل پیش بینی عنوان مقاله ای از جواد حبیبی تبار و مسلم موحدی فر است که در سال 1402 و در دوره 26 و شماره 101 فصلنامه تحقیقات حقوقی منتشر شده است.

چکیده

نظریه نقض قابل پیش بینی به این مفهوم است که در قراردادهایی با تعهدات موجل هرگاه قبل از فرا رسیدن زمان اجرای تعهد ،به نحو قابل قبول و اطمینان بخشی،کاشف به عمل آید که متعهد در آتیه،نمی‌خواهد یا نمی‌تواند به تعهدات خود عمل نماید،متعهدله حق خواهد داشت،تعهدات متقابل خویش را معلق و تحت شرایطی به قرارداد خاتمه دهد. خاستگاه این نظریه حقوق اروپایی است و تا کنون به طور صریح وارد حقوق ایران نشده است. در امکان سنجی ورود این نظریه به حقوق ایران،عده ای آن را مخالف با اصل لزوم قراردادها می‌دانند. مفاد اصل لزوم قراردادها این است که هر یک از طرفین قرارداد نمی تواند به طور یکجانبه قرارداد را فسخ نماید مگر در مواردی که قانونا چنین اختیاری داشته باشد. نگارنده در این نوشتار در صدد آن است که با تبیین مفهوم این نظریه و کاربرد اصل لزوم قراردادها،عدم مخالفت نظریه نقض قابل پیش بینی با اصل لزوم قراردادها را به اثبات برساند.

کلیدواژه ها

  • نقض قابل پیش بینی
  • اصل لزوم قراردادها
  • تعهد
  • قرارداد

مواد مرتبط