شیوه‌ها و آثار تعیین دین در فرض عدم‌دسترسی به حاکم
 | |
| عنوان | شیوه‌ها و آثار تعیین دین در فرض عدم‌دسترسی به حاکم |
|---|---|
| نویسنده | اسماعیل نعمت اللهی |
| محور موضوعی | حقوق مدنی |
| سال نشر | ۱۴۰۳ |
| منتشر شده در | نشریه مطالعات فقه و حقوق اسلامی |
| دوره | ۱۶ |
| شماره | ۳۷ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
شیوه‌ها و آثار تعیین دین در فرض عدم‌دسترسی به حاکم مقاله ای از اسماعیل نعمت اللهی که در بهمن 1403 و در شماره 37 فصلنامه نشریه علمی مطالعات فقه و حقوق اسلامی منتشر شده است.
چکیده
دِین، یک مال کلّی است که در ذمّه مدیون قرار دارد. برای دین دو مرحله می‌توان در نظر گرفت: مرحلة تعلّق به ذمّه مدیون و مرحلة خروج آن از ذمّه مدیون و تعلّق به یک مال معیّن. مرحلة اخیر به طور معمول با تعیین و تسلیم مصداق دین به دائن تحقّق می‌یابد. در صورتی که دائن حاضر به پذیرش مصداق دین باشد و آن را قبض نماید مشکلّی پیش نمی‌آید اما گاه بدهکار درصدد ادای دین برمی‌آید و طلبکار از قبول آن خودداری می‌کند. در این صورت، طبق ماده 273 قانون مدنی، بدهکار با دادن مصداق دین به حاکم یا قائم مقام وی بری الذمّه می‌شود. ماده مذکور حکم عدم وجود یا دسترسی به حاکم را بیان نکرده است. از لحاظ فقهی، در این موارد مدیون می‌تواند بخشی از مال خود را به عنوان طلب دائن تعیین نماید. سؤال این است که تعیین مصداق دین به چه شیوه‌ای صورت می‌گیرد و چه آثاری دارد؟ این مقاله، با استفاده از روش تحلیلی و ابزار کتابخانه‌ای در صدد تبیین شیوه‌های تعیین دین و اثبات این مطلب است که تعیین مصداق دین موجب برائت ذمّه مدیون و ورود مصداق مذکور به ملک دائن می‌گردد.