ظرفیت سنجی قراردادهای ساخت و ساز خودالزام‌گر

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ظرفیت سنجی قراردادهای ساخت و ساز خودالزام‌گر نام مقاله ای از حانیه ذاکری نیا و زهرا غلامپور بوده که در شماره پنجم دوره سوم (فروردین 1401) فصلنامه حقوق فناوری های نوین منتشر شده است.

چکیده

یکی از کاربردهای هوش مصنوعی در حقوق، «قراردادهای هوشمند» است؛ بدین ترتیب که انعقاد و اجرای قراردادها به‌وسیلۀ رایانه یا ربات برنامه‌نویسی‌شده صورت می‌‏پذیرد. در مرحلۀ شکل‌‏گیری قرارداد، اموری مانند زمان انعقاد عقد، موضوع قرارداد و ثمن معین، طبق محتوای ارادۀ کاربر طرف قرارداد، بدون دخالت انسان شخصی‌سازی می‌‏شود و قرارداد ظرفیت خوداجرایی می‌‏یابد. این شیوهْ سرعت، هوشمندی، استفادۀ بهینه از فرصت‌های انعقاد عقد، مدیریت مطلوب‌تر سود و هزینه، و درنتیجه سطح رضایتمندی متعاقدین را افزایش می‌دهد. از طرفی قراردادهای ساخت‏‌وساز همواره با چالش‌های اساسی در انعقاد عقد مطلوب طرفین و به‏‌خصوص در اجرای قرارداد روبه‏‌رو بوده‌اند. عوامل اقتصادی همچون افزایش قیمت مصالح ساختمانی، با لحاظ بازۀ طولانی اجرا، با قواعد حقوقی «لزوم ایفای تعهدات، اجرا در زمان معهود و پای‌بندی به ثمن قراردادی» درگیر می‌شود و طرفین را با تأخیر یا عدم اجرای مناسب قرارداد مواجه می‏‌سازد. در مناسب‌ترین حالت، طرفین خواستار تعدیل قراردادی یا قضایی در مدت ساخت‌‏وساز هستند؛ رسیدگی قضایی طولانی ایشان را می‌آزارد و از اجرای مطلوب و بهره‌وری از منافع آن بازمی‌دارد. قراردادهای هوشمند، با وصف خودالزام‌گری، علاوه‏‏‌بر رفع مشکلات مذکور، در اعتماد متعاقدین، احراز اهلیت و صلاحیت فنی و مالی لازم، تأمین متناسب مصالح ساختمانی، بیمۀ ساختمان و مسئولیت، پیشگیری از جرایم مرتبط با اموال و املاک، ثبت اسناد و... کارآمد عمل خواهند کرد.

کلیدواژه ها

  • قرارداد هوشمند
  • قرارداد خودالزام‌گر
  • بلاکچین (زنجیرۀ بلوکی)
  • قرارداد ساخت‌‏وساز
  • پیش‌‏فروش ساختمان

مواد مرتبط