قانون مدیریت خدمات کشوری

قانون مدیریت خدمات کشوری، در جلسه مورخ هشتم مهر ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و شش کمیسیون مشترک رسیدگی به لایحه مدیریت خدمات کشوری مجلس شورای اسلامی طبق اصل هشتاد و پنجم (۸۵) قانون اساسی تصویب گردید و پس از موافقت مجلس با اجرای آزمایشی آن به مدت پنج سال، در تاریخ 1386/7/18به تأیید شورای نگهبان رسید.

سیر تحولات قانون

قانون مدیریت خدمات کشوری، یک قانون آزمایشی بود اما مدت این قانون در چندیدن مورد تمدید شد از جمله قانون تمدید مهلت اجرای آزمایشی قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1391/7/19 مجلس شورای اسلامی که به موجب آن مدت اجرای آزمایشی قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1386 تا پایان 1392/7/8 تمدید شد و قانون تمدید مدت اجرای آزمایشی قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1392/8/14 مجلس شورای اسلامی که به موجب آن مدت اجرای آزمایشی قانون تا پایان سال 1393 تمدید شد. در نهایت با تصویب قانون دائمی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری در تاریخ 1398/1/26 این قانون از حالت آزمایشی خارج و تبدیل به یک قانون دائمی شد.

قانون مدیریت خدمات کشوری اصلاحات و الحاقاتی نیز به شرح زیر داشته است:

1. قانون الحاق یک تبصره به ماده 106 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1386
2. قانون اصلاح ماده 113 قانون مدیریت خدمات کشوری و چگونگی تعیین مدیریت سازمان تامین اجتماعی و صندوق های بازنشستگی و بیمه های درمانی مصوب 1388/12/5
3. قانون تفسیر بند 4 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1390/11/18 مجلس شورای اسلامی
4. قانون اصلاح بند الف ماده 103 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1395/11/24

تقسیم بندی

قانون مدیریت خدمات کشوری مشتمل بر ۱۲۸ ماده ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ و ۱۰۶ تبصره است که فصل های زیر تنظیم شده است:

• فصل اول – تعاریف
• فصل دوم – راهبردها و فناوری انجام وظایف دولت
• فصل سوم – حقوق مردم
• فصل چهارم – ساختار سازمانی
• فصل پنجم - فناوری اطلاعات و خدمات اداری
• فصل ششم - ورود به خدمت
• فصل هفتم – استخدام
• فصل هشتم - انتصاب و ارتقای شغلی
• فصل نهم - توانمندسازی کارمندان
• فصل دهم - حقوق و مزایا
• فصل یازدهم – ارزیابی عملکرد
• فصل دوازدهم- حقوق و تکالیف کارمندان
• فصل سیزدهم- تأمین اجتماعی
• فصل چهاردهم – شورای عالی اداری و شورای توسعه مدیریت ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎و سرمایه انسانی
• فصل پانزدهم – مقررات مختلف