ماده 10 قانون حکمیت مصوب 1306

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۰ قانون حکمیت مصوب ۱۳۰۶ مصوب ۱۳۰۶,۱۲,۲۹: در موارد ذیل حکمیت مرفوع میشود:

(ا) در صورت تراضی طرفین که باید کتبا بمحکمه ابلاغ شود.

(ب) در صورت فوت یا جنون یکی از متداعیین.

(ج) اگر در حین رسیدگی کشف اوضاع و احوالی شود که مربوط بجنحه و جنایت و در حکم حکم نافذ و موثر بوده و تفکیک جهت حقوقی از جزایی ممکن نشود.