ماده 1 قانون معادن
ماده ۱ قانون معادن: اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰ - تعریف واژه های به کار رفته در این قانون به شرح زیر است:
الف (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– ماده معدنی (کانی): هر ماده یا ترکیب طبیعی که به صورت جامد یا گاز یا مایع و یا محلول در آب در اثر تحولات زمین شناسی به وجود آمده باشد.
ب (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– معدن: به محدودهای اطلاق میشود که شامل ذخیره معدنی است.
پ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– منبع معدنی: تمرکز یا انباشت طبیعی یک یا چند ماده معدنی در زیر یا روی زمین و یا محلول در آب است.
ت (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– عملیات معدنی: عبارت از اکتشاف، تجهیز، استخراج، کانه آرایی و فرآوری است.
ث (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– صنایع معدنی: صنایعی که بخشی از ماده اولیه آنها را مواد معدنی تشکیل می دهد.
ج (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– کانه (کانسنگ): مواد معدنی یا کانیهای موجود در کانسار که دارای ارزش اقتصادی است.
چ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– ذخیره معدنی (کانسار): منبع معدنی که بهره برداری از آن سودآور و مقرون به صرفه است.
ح (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– ذخیره: می–زان وزنی یا حجمی کانه (کانسنگ) موج–ود در ذخیره معدنی (کانسار) است.
خ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– اکتشاف: مجموعه عملیات و تجسس ارادی که به منظور یافتن (کانسار) انجام می گیرد و شامل عملیاتی از جمله موارد زیر است: ۱– نمونه برداری و انجام آزمایش های کمی و کیفی ۲– بررس–یهای زمین شناسی، سن–جش از راه دور، ژئو شی–میایی، ژئو ف–یزیکی و امثال آن ۳– حفاری روباز و زیرزمینی ۴– حفر گمانه و چاه پیمایی ۵ – تعیین شکل، کیفیت و کمیت ذخیره معدنی و تعیین نقشه های مربوط
د (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– استخراج: مجموعه عملیاتی است که به منظور جدا کردن کانه (کانسنگ) از ذخیره معدنی (کانسار) و انتقال آن به محل انباشت مواد انجام می گیرد.
ذ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– محل انباشت مواد: محلی خارج از کارگاههای استخراج؛ تونلها و چاهها که مواد استخراج شده در آنجا انباشته می شود.
ر (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– کانه آرایی: کلیه عملیات فیزیکی، شیمیایی و یا فیزیکی – شیمیایی که به منظور جدا کردن قسمتی از مواد باطله از کانه (کانسنگ) و یا تفکیک کانه ها (کانسنگها) از یکدیگر انجام می گیرد.
ز (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– فرآوری: عملیاتی که بر روی مواد خام معدنی یا مواد کانه آرایی شده، انجام و موجب تولید مواد اولیه صنعتی می شود.
ژ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– مواد باطله: موادی که در نتیجه استخراج یا کانه آرایی از کانه (کانسنگ) جدا می شود.
س (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– خاک صنعتی: خاکی که به دلیل خواص فیزیکی و یا شیمیایی ویژه مصارف صنعتی مختلف دارد.
ش (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– سنگ تزئینی: سنگهای متبلور و غیر متبلور رسوبی آذرین و دگرگونی از قبیل مرمر، شبه مرمر (مرمریت)، تراورتن، گرانیت و امثال آنها که حاوی کانه (کانسنگ) قابل تفکیک در شرایط کنونی نیست و عمل آوری آنها نظیر برش و صیقل، رایج و مقرون به صرفه است.
ص (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– سنگ لاشه ساختمانی: سنگهای مختلف موجود در طبیعت که در شرایط کنونی حاوی کانه (کانسنگ) قابل تفکیک نبوده و عملآوری آن رایج و معمول و یا مقرون به صرفه نباشد و بنا به تشخیص وزارت صنعت، معدن و تجارت، سنگ تزئینی نیست و در پی یا دیوار چینی ساختمانها، راهسازی و دیواره سازی و نظایر آن به کار می رود.
ض (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– پروانه اکتشاف: مجوزی است که برای انجام عملیات اکتشاف مواد معدنی در محدوده مشخص از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت صادر می شود.
ط (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– گواهی کشف: تأییدیه ای که توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت، پس از اتمام عملیات اکتشافی و کشف ذخیره به نام دارنده پروانه اکتشاف صادر می شود.
ظ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– کاشف : به شخصی اطلاق می شود که گواهی کشف به نام وی صادر شده است.
ع (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– بهره برداری: مجموعه عملیاتی که به منظور استخراج و کانه آرایی و به دست آوردن مواد معدنی قابل فروش انجام می گیرد.
غ (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– پروانه بهره برداری: مجوزی که توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت برای بهره برداری از معادن در محدوده ای مشخص صادر می گردد.
ف (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– بهره بردار: شخص حقیقی یا حقوقی که دارای پروانه بهره برداری از وزارت صنعت، معدن و تجارت است.
ق (اصلاحی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– اجازه برداشت: مجوزی که از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت برای تأمین مصالح ساختمانی مورد نیاز طرحهای عمرانی و برداشت واریزه ها، ذخایر محدود کشف شده و برداشت جزئی از یک ذخیره معدنی و نیز عملیات آزمایشگاهی صادر می شود.
ک (الحاقی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– معادن بلامعارض: معادنی که فاقد بهره بردار است یا واگذاری آن از نظر این قانون منعی ندارد.
گ (الحاقی ۲۲/۰۸/۱۳۹۰)– حقوق دولتی: به سهم دولت که ناشی از استخراج، بهره برداری و برداشت هر واحد از ماده یا مواد معدنی است اطلاق می شود.