ماده ۱۲۵ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۲۵ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:هر نظامی که با سوءاستفاده از لباس، موقعیت یا شغل خود به جبر وقهر، دیگری را اکراه به معامله مال یا حق خود نماید یا بدون حق، بر مال یا حق دیگری مسلط شود، علاوه بر رد عین، مثل یا قیمت مال یا حق حسب مورد، به مجازات حبس ازیک تا پنج سال محکوم می‌شود.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تقاضای رد عین، مثل یا قیمت مال از سوی فرد اکراه شده، محتاج تقدیم دادخواست نیست.[۱]ضمناً جرم موضوع این ماده نیازمند سوء نیت خاص نیست.[۲]گفتنی است انتفاع شخصی فرد نظامی اکراه کننده شرط نیست.[۳]

نکات توضیحی

تسلط بر مال یا حق دیگری، باید به نحوی باشد که صاحب مال یا حق، از مال یا حق خود محروم شده باشد. در غیر این صورت ممکن است بحث مزاحمت و… مطرح شود.[۴]ضمناً اگر طرف مقابل بدون هیچگونه تاثیرپذیری از اجبار و اکراه فرد نظامی، اقدام به معامله کرده باشد، موضوع مشمول مقررات این ماده نخواهد بود.[۵]گفتنی است مسلط شدن بر مال یا حق دیگری، به معنای وضع ید بر آن است به صورتی که مرتکب مانند مالک، حق هرگونه تصرفی را در آن پیدا کند.[۶]

منابع

  1. ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3475892
  2. ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3475884
  3. ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3475900
  4. محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2810288
  5. محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2810300
  6. محمدرضا یزدانیان. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2810240