ماده 20 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

ماده 20 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392: در صورت فوت يا زندگي مستقل و جدايي هر يك از سرپرستان يا وقوع طلاق بين آنان، دادگاه مي ‌تواند با درخواست سازمان و با رعايت مفاد اين قانون، سرپرستي كودك يا نوجوان را به يكي از زوجين يا شخص ثالث واگذار نمايد. رعايت نظر كودكان بالغ در اين خصوص ضروري است.

توضیح واژگان

سرپرستی کودک: عبارت است از حفاظت از کودک و نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست به منظور تامین نیازهای مادی و معنوی آنان که به اشخاصی به غیر از پدر و مادرشان سپرده می شود.

کودک: در تعریف کودکی و تعیین مرز آن با بزرگسالی اختلاف بسیار است در قانون ایران تعریفی از کودک و سن کودکی نداریم ولی بر اساس کنوانسیون حقوق کودک می توان گفت کودکی فرآیندی است که از ابتدای تولد تا 18 سالگی را در برمی گیرد.

پیشینه

مفاد ماده 20 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392 پیش از این قانون در ماده 12 قانون حمایت از کودکان بی سرپرست مصوب 1353 ذکر شده بود.

نکات تفسیری دکترین ماده 20 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

از لزوم تقاضای مشترک زن و شوهر برای سرپرستی نباید این گونه برداشت کرد که انحلال نکاح، تاثیری در رابطه سرپرستی دارد و با انحلال نکاح، حکم سرپرستی نیز اعتبار خود را از دست می دهد. بلکه در صورت انحلال نکاح مطابق مفاد ماده 20 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست سرپرستی به یکی از زوجین یا شخص ثالث سپرده می شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 20 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

1. در صورت فوت یکی از سرپرستان، دادگاه می‌تواند تصمیم به واگذاری سرپرستی بگیرد.
2. در صورت جدا شدن زندگی یکی از سرپرستان، دادگاه می‌تواند سرپرستی را واگذار کند.
3. در صورت وقوع طلاق بین سرپرستان، دادگاه می‌تواند سرپرستی را تعیین کند.
4. دادگاه می‌تواند سرپرستی را به یکی از زوجین یا شخص ثالث واگذار نماید.
5. درخواست سازمان در این زمینه می‌تواند مؤثر باشد.
6. رعايت مفاد قانون در تصمیم‌گیری دادگاه الزام‌آور است.
7. نظر کودکان بالغ در انتخاب سرپرست جدید باید مورد توجه قرار گیرد.