ماده 223 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 223 قانون امور حسبی: هرگاه در موقع تحریر ترکه اختلافاتی بین ورثه راجع به اداره ترکه باشد دادگاه سعی می کند که اختلاف آن ها به طریق مسالمت مرتفع شود‌ و الا به درخواست یکی از ورثه کسی را از ورثه یا غیر آن ها برای حفظ ترکه موقتا معین می نماید.

توضیح واژگان

ترکه: یا ماترک یعنی قسمت مثبت دارایی به جامانده از متوفی.[۱]

تحریر ترکه: عبارت است از تعیین مقدار ترکه و دیون متوفی.[۲]

ورثه: به کسی می گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می یابد.[۳]

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می شود.[۴]

نکات توضیحی ماده 223 قانون امور حسبی

در صورت اختلاف بین ورثه راجع به اداره ترکه، دادگاه ابتدا باید سعی در سازش کند. هر گاه برای دادگاه محرز شود که طرفین حاظر به سازش نیستند در این حالت به درخواست هر کدام از ورثه از بین ورثه یا اشخاص ثالث شخصی برای حفظ ترکه معین می نمایند.[۵]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 223 قانون امور حسبی

  1. در زمان تحریر ترکه، ممکن است بین ورثه اختلافاتی درباره اداره ترکه به وجود آید.
  2. دادگاه تلاش می‌کند تا اختلافات بین ورثه به صورت مسالمت‌آمیز حل شوند.
  3. اگر اختلافات به صورت مسالمت‌آمیز حل نشوند، دادگاه می‌تواند به درخواست یکی از ورثه اقدام کند.
  4. در صورت درخواست یکی از ورثه، دادگاه می‌تواند شخصی را برای حفظ موقت ترکه تعیین کند.
  5. دادگاه می‌تواند فردی از بین ورثه یا فردی غیر از ورثه را برای حفظ موقت ترکه تعیین نماید.

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 80940
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. ترمینولوژی حقوق. چاپ 7. گنج دانش، 1374.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487472
  3. حمید مسجدسرایی. ترمینولوژی فقه اصطلاح شناسی فقه امامیه. چاپ 1. پیک کوثر، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4252640
  4. یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
  5. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6568792