ماده ۲۹ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۹ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان: مراجع قضائی میتوانند ضمن رسیدگی به شکایت شاکی خصوصی، نسبت به جلوگیری از نشر و پخش و عرضه آثار مورد شکایت و ضبط آن دستور لازم به ضابطین دادگستری بدهند.

مواد مرتبط

مطالعات تطبیقی

براساس ماده 50 موافقتنامه تریپس نیز مقامات قضایی از این اختیار برخوردارند که به یک طرف دستور دهند که نقض حقوق پدیدآورنده را متوقف سازد. [۱]

در آمریکا نیز امکان صدور قراری مبنی بر توقف نقض حقوق پدیدآورنده، در صورت تقاضای شاکی وجود دارد، اما شاکی باید وثیقه ای معادل دو برابر ارزش آثار توقیف شده را به دادگاه تقدیم کند [۲] و در نظام حقوقی انگلیس، «دستور تحویل آثار نقض کننده» و «قرارهای مقدماتی» متفاوتند. به موجب اولی، صرفا آثاری که بدون اجازه پدیدآورنده تولیده شده اند و دستگاه هایی که به تهیه نسخه های غیرقانونی اختصاص داده شده اند، باید به شخص ذینفع یا هر شخص دیگری که دادگاه تعیین می کند، تحویل داده شوند. [۳]در حالی که دستور موقت (قرار مقدماتی) در انگلیس، ممکن است ماهیتا الزامی یا بازدارنده باشد. به ترتیب این دستورها متضمن دستور انجام یا ترک انجام عملی اند، مثل از بین بردن دستگاه ها و آلات یا توقف عملیات نقض.[۴]

نکات تفسیری دکترین ماده 29 قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب 1348

وقتی نقض کپی رایت صورت می گیرد، دادگاه معمولا دستوری را به منظور جلوگیری ناقض از ادامه نقض حقوق مولف صادر می کند.[۵] معمولا دستور موقت زمانی صادر می شود که خواهان، از نقض کپی رایت زیان می بیند و لازم است که فوری از ادامه نقض جلوگیری به عمل آید. [۶]

نکات توضیحی ماده 29 قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب 1348

اگرچه به موجب این ماده، قانون گذار، مرجع رسیدگی کننده را مخیر برای صدور دستور کرده، اما هیچگاه اقدام در این خصوص را منوط به ارائه درخواست از طرف شاکی ننموده و مرجع رسیدگی کننده، همزمان با رسیدگی قضائی، دستورات لازم را نیز صادر می کند. [۷]

انتقادات

استفاده از کلمه «می توانند» در این ماده، دارای اشکال است. چرا که در ادبیات حقوقی، این کلمه دلالت بر اختیار دارد. لذا بهتر بود که قانون گذار، از کلمه «مکلفند» به جای این واژه استفاده می کرد [۸] تا دادگاه مکلف به صدور دستورات لازم برای جلوگیری از ادامه نقض حقوق مولف باشد. [۹]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 29 قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب 1348

  1. مراجع قضائی در حین رسیدگی به شکایت خصوصی، صلاحیت صدور دستور موقت را دارند.
  2. این دستور موقت می‌تواند شامل جلوگیری از نشر، پخش و عرضه آثار مورد شکایت باشد.
  3. مراجع قضائی می‌توانند دستور ضبط آثار مورد شکایت را صادر کنند.
  4. ضابطین دادگستری موظف به اجرای دستورات مراجع قضائی در این زمینه هستند.
  5. شکایت باید از سوی شاکی خصوصی یا همان مالک حقوق ارائه شود.

مقالات مرتبط

منابع

  1. ساناز الستی. حقوق کیفری مالکیت ادبی و هنری در ایران و بررسی تطبیقی آن با آمریکا و قراردادهای بین المللی. چاپ 2. میزان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4986704
  2. ساناز الستی. حقوق کیفری مالکیت ادبی و هنری در ایران و بررسی تطبیقی آن با آمریکا و قراردادهای بین المللی. چاپ 2. میزان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4986692
  3. اکرم سالارپورگل ختمی. مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان). چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5027280
  4. اکرم سالارپورگل ختمی. مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان). چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5027324
  5. سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد دوم) حقوق مالکیت ادبی و هنری. چاپ 2. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5200668
  6. سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد دوم) حقوق مالکیت ادبی و هنری. چاپ 2. میزان، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5200672
  7. سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4787644
  8. حمید آیتی. حقوق آفرینش های ادبی و هنری. چاپ -. دادگستر، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5077964
  9. سیدعباس حسینی نیک. ضمانت اجرا و حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری. فصلنامه پژوهشی تحلیلی و آموزشی مجد شماره 21 و 22 تابستان و پاییز 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5051968