ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب 1377

ماده ۲ قانون نحوه اجرای محکومیتهای مالی مصوب ۱۳۷۷: هر کس محکوم به پرداخت مالی به دیگری شود چه به صورت استرداد عین یا قیمت یا مثل آن و یا ضرر و زیان ناشی از جرم یا دیه و آن را تأدیه ننماید دادگاه او را الزام به تأدیه نموده و چنانچه مالی از او در دسترس باشد آن را ضبط و به میزان محکومیت از مال ضبط شده استیفاء می نماید و در غیر این صورت بنا به تقاضای محکوم له، ممتنع را در صورتی که معسر نباشد تا زمان تأدیه حبس خواهد کرد.

تبصره – چنانچه موضوع این ماده صرفا دین بوده و در ذمه مدیون باشد دادگاه در حکم خود مستثنیات دین را منظور خواهد داشت و در مورد استرداد عین در صورتی مقررات فوق اعمال می شود که عین موجود نباشد به جز در بدل حیلوله که برابر مقررات مربوطه عمل خواهد شد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

رویه های قضایی

• رای وحدت رویه شماره 668 مورخ 1383/7/14 هیات عمومی دیوان عالی کشور (اهلیت اشخاص کمتر از هجده سال تمام برای اقامه دعوی حقوقی)
• رای وحدت رویه شماره 663 مورخ 1382/10/2 هیات عمومی دیوان عالی کشور (تجویز رسیدگی به درخواست اعسار، قبل از زندانی شدن محکوم علیه است)
• نظریه شماره 7/97/2512 مورخ 1397/09/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/92/1672 مورخ 1392/08/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
• نظریه شماره 7/92/1526 مورخ 1392/08/13 اداره کل حقوقی قوه قضاییه