ماده 5 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 5 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392: افراد زير مي توانند سرپرستي كودكان و نوجوانان مشمول اين قانون را از سازمان درخواست نمايند.

الف ـ زن و شوهري كه پنج‌ سال از تاريخ ازدواج آنان گذشته باشد و از اين ازدواج صاحب فرزند نشده باشند، مشروط به اين ‌كه حداقل يكي ‌از آنان بيش از سي ‌سال سن داشته باشد.

ب ـ زن و شوهر داراي فرزند مشروط بر اين‌ كه حداقل يكي از آنان بيش از سي‌ سال سن داشته باشد.

ج ـ دختران و زنان بدون شوهر، در صورتي ‌كه حداقل سي‌ سال سن داشته باشند، منحصراً حق سرپرستي اناث را خواهند داشت.

تبصره 1 ـ چنانچه به تشخيص سازمان پزشكي قانوني امكان بچه ‌دار شدن زوجين وجود نداشته باشد، درخواست ‌كنندگان از شرط مدت پنج ‌سال مقرر در بند (الف) اين ماده مستثني مي ‌باشند.

تبصره 2 ـ چنانچه درخواست ‌كنندگان سرپرستي از بستگان كودك يا نوجوان باشند، دادگاه با اخذ نظر سازمان و با رعايت مصلحت كودك و نوجوان مي‌ تواند آنان را از برخي شرايط مقرر در اين ماده مستثني نمايد.

تبصره 3 ـ اولويت در پذيرش سرپرستي به ترتيب با زن و شوهر بدون فرزند، سپس زنان و دختران بدون‌ شوهر فاقد فرزند و در نهايت زن و شوهر داراي فرزند است.

تبصره 4 ـ درخواست ‌كنندگان كمتر از پنجاه‌ سال سن، نسبت ‌به درخواست ‌كنندگاني كه پنجاه ‌سال و بيشتر دارند، در شرايط مساوي اولويت ‌دارند.

تبصره 5 ـ در مواردي كه زن و شوهر درخواست ‌كننده سرپرستي باشند، درخواست بايد به طور مشترك از طرف آنان تنظيم و ارائه گردد.

مواد مرتبط

پیشینه

ماده 1 قانون حمایت از کودکان بی سرپرست مصوب 1354 زن و شوهری می توانستند تقاضای سرپرستی کنند که فرزندی نداشته باشند. اما در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست علاوه بر این که دختران و زنان بدون شوهر می توانند تقاضای سرپرستی کودک را بنمایند، به خانواده های دارای فرزند نیز اجازه تقاضای سرپرستی داده شده است.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قرار دادن مهلت 5 ساله برای اطمینان از عدم امکان فرزند آوری توسط زوجین است. چه بسا قبل از این موعد، تقاضای سرپرستی پذیرفته شودو از طرف دیگر زوجین خود صاحب فرزند شوند و از سرپرستی کودک تحت سرپرستی شان سر باز زنند.[۲] در خصوص سرپرستی دختر یا زن بدون شوهر نیز لازم به ذکر است که فقط امکان سرپرستی از دختر را دارند. اما چنین شرایطی برای مردان مجرد در نظر گرفته نشده است که بتوانند از کودک پسر سرپرستی کنند زیرا معمولا مردها امکان یا فرصت نگهداری از کودک را ندارند.[۳]

انتقادات

در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست اجازه سرپرستی به دختران و زنان بدون شوهر داده شده است. اما منفعت کودک در این است که از یک خانواده کامل بهره مند شود. اجازه پذیرفتن کودک توسط یک خانواده ناقص نه تنها به مصلحت کودک نیست بلکه تاییدی بر نقایص و کاستی های اجتماعی است.[۴]

منابع

  1. ماهنامه کانون سال 48 شماره 56 اردیبهشت و خرداد 1384. مهنا، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3186952
  2. علی عباس حیاتی. حقوق مدنی (جلد پنجم) (حقوق خانواده). چاپ 1. میزان، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5283888
  3. علی عباس حیاتی. حقوق مدنی (جلد پنجم) (حقوق خانواده). چاپ 1. میزان، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5283960
  4. صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3523104