ماده 62 قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب 1361

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۲ قانون مجازات اسلامی مبحث سوم دیات مصوب ۱۳۶۱: هرگاه حیوانی به کسی حمله کند و آن شخص بعنوان دفاع از خود به مقدار لازم او را دفع نماید و همین دفاع موجب مردن یا آسیبدیدن آن حیوان شود شخص دفاعکننده ضامن نمیباشد و همچنین اگر آن حیوان را از هجوم به نفس یا مال محترم بعنوان دفاع به مقدار لازم بازدارد وهمین کار موجب تلف یا آسیب او شود عهدهدار نخواهد بود. تبصره – هرگاه در غیر مورد دفاع یا در مورد دفاع بیش از مقدار لازم به آن آسیب وارد شود شخص آسیب رساننده ضامن میباشد.