ماده ۶ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

ماده 6 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: دستگاه ها و نهادهای زير، در راستای تحقق اهداف اين قانون عهده ‏دار وظايف زير می ‏باشند:

الف) سازمان بهزیستی كشور مكلف است:

1- با استفاده از مددكاران اجتماعی در قالب فوريت‌ های خدمات اجتماعی با همكاری شهرداری يا دهياری و نیروی انتظامی نسبت به شناسايی، پذيرش، حمايت، نگهداری و توانمندسازی اطفال و نوجوانان موضوع اين قانون و اعلام موضوعات به مراجع صالح اقدام كند.

2- در راستای وظايف قانونی و وظايف مقرر در اين قانون از همكاری و مشاركت تمامی دستگاه های اجرائی موضوع ماده (5) قانون مدیریت خدمات كشوری مصوب 8 /7 /1386 استفاده كند. دستگاه های اجرائی مكلفند در چهارچوب وظايف قانونی خود با سازمان مذكور همكاری كنند.

3- نسبت به اخذ و جمع ‌آوری اطلاعات مربوط به وضعيت‌ های مخاطره‌ آمیز براي اطفال و نوجوانان و انجام اقدامات لازم براي افزايش آگاهی های مردم در اين زمينه اقدام كند.

ب) نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از طريق پلیس ويژه اطفال و نوجوانان مكلف است:

1- نسبت به شناسايی اطفال و نوجوانان در وضعيت مخاطره‏ آميز در موارد مراجعه يا معرفی آنان به نيروی انتظامی يا مواجه ‌شدن با آنان در حين اجرای وظيفه و يا شكايت از آنان، حسب مورد برای معرفی به سازمان بهزیستی كشور يا مراجع قضائی و انجام حمايت‏ های مورد نياز بر اساس اين قانون يا ساير قوانين مرتبط اقدام كند.

2- در مأموريت ‏های مددكاران اجتماعی و انجام وظايف محوله در اجرای اين قانون، حسب تقاضا جهت تأمين امنيت آنان و نيز اطفال و نوجوانان موضوع مأموريت، اقدام قانونی لازم را به‌ عمل آورد.

3- وضعيت‌ های مخاطره‌ آميز و جرائم عليه اطفال و نوجوانان بزه ‌ديده را حسب مورد به مراجع ذی ‌صلاح قضائی و سازمان بهزيستی كشور گزارش نمايد.

پ) سازمان زندان‌ ها و اقدامات تأمینی و تربیتی كشور مكلف است:

1 - نسبت به نگهداری جداگانه اطفال از نوجوانان و ساير زندانيان اقدام كند.

2 - اطلاعات اطفال و نوجوانانی را كه در كانون اصلاح و تربیت نگهداری می شوند يا مدت مراقبت آنان تمام شده است و نيازمند حمايت هستند، جهت انجام اقدامات حمايتی به سازمان بهزيستی كشور اعلام كند.

3 - اطفال و نوجوانانی را كه پدر يا مادر يا سرپرست قانونی آنان در زندان به سر مي ‏‌برند، به سازمان بهزيستی كشور معرفی كرده تا برابر مقررات، طفل يا نوجوان نيازمند را حمايت كند.

ت) وزارت كشور مكلف است:

1 - با همكاری دستگاه های ذی ‌ربط نسبت به شناسايی اطفال و نوجوانان فاقد اسناد سجلی يا هویتی اعم از اتباع ايرانی و غيرايرانی و معرفی آنان حسب مورد به نهادهای حمايتی، آموزشی، درمانی يا قضائی جهت اقدامات حمايتی اقدام كند.

2 - از طريق سازمان ثبت احوال كشور با همكاری ساير نهادهای مربوط و با در نظر گرفتن اقامتگاه اشخاص و تغييرات آن هر سال حداقل سه ‌ماه پيش از آغاز سال تحصيلی جديد اسامی و نشانی اطفال و نوجوانان ايرانی و غيرايرانی را كه به سن قانونی تحصيل رسيده‌ اند، به تفكيک مناطق به آموزش و پرورش اعلام كند.

ث) وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی مكلف است اقدامات زير را انجام دهد:

1 - نظارت مؤثر بر اماكن كار جهت پيشگيری و مقابله با آزار يا بهره‌ كشی اقتصادی از اطفال يا نوجوانان؛

2 - معرفی اطفال و نوجوانان بزه‌ ديده يا در معرض خطر به نهادهای حمايتی و قضائی؛

3 - پوشش بيمه ‌ای موضوع ماده (148) قانون كار مصوب 29 /8 /1369 براي نوجوانان بين پانزده تا هجده سال شاغل.

ج) وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي مكلف است اقدامات زير را انجام دهد:

1 - تدوين دستورالعمل ‌های بهداشت كار و مراقبت پزشكی برای انطباق شرايط كار نوجوانان با استانداردهای لازم؛

2 - پذيرش و درمان فوری اطفال و نوجوانان آسيب ‌ديده در تمام مراكز بهداشتی درمانی همراه با ارسال گزارش موارد مشكوک به آزار به مراجع قضائی و بهزيستی؛

3 - پوشش كامل بيمه سلامت برای تمام اطفال و نوجوانان ساكن ايران.

چ) وزارت آموزش و پرورش مكلف است اقدامات زير را انجام دهد:

1 - اعلام موارد عدم ثبت ‌نام و موارد مشكوك به ترك تحصيل اطفال و نوجوانان تا پايان دوره متوسطه به سازمان بهزيستي كشور و يا دفتر حمايت از اطفال و نوجوانان قوه قضائيه حسب مورد جهت انجام اقدامات لازم؛

2- شناسايی، راهنمايی و معرفی اطفال و نوجوانان موضوع اين قانون به نهادهای حمايتی و قضائی جهت انجام اقدامات حمايتی لازم‌؛

3 - انجام اقدامات لازم جهت ثبت ‌نام و پوشش تحصيلی كامل اطفال و نوجوانان موضوع اين قانون تا پايان دوره متوسطه؛

4 - آموزش مديران و كاركنان آموزشی و اداری در زمينه حقوق اطفال و نوجوانان.

ح) سازمان صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران در راستای رسالت خود مبنی بر اطلاع‌ رسانی درمورد حقوق اطفال و نوجوانان موظف است اقدامات زير را انجام دهد:

1 - توليد و پخش برنامه‌ های منظم برای بالا بردن سطح اطلاعات عموم مردم در حوزه حقوق اطفال و نوجوانان؛

2 - طراحی و ايجاد نظام رده ‌های سنی و محتوايی آثار و محصولات صدا و سيما در برنامه‌ های مرتبط با اطفال و نوجوانان؛

3 - همكاری با ساير نهادها و دستگاه های مندرج در اين قانون براي توليد آثار و برنامه‌ های علمی، آموزشی و فرهنگی جهت تحقق اهداف اين قانون؛

4 - جلوگيری از توليد، پخش يا تبليغ هر برنامه‌ يا محصول مضر به سلامت، تربيت، اخلاق، يا ساير حقوق اطفال يا نوجوانان؛

5 - تدوين و اجرای ضمانت اجراهای اداری و انضباطی برای تهيه ‌كنندگان، مجريان و دست‌ اندركاران توليد و پخش برنامه‌ های صدا و سيما در راستای اجرای اين قانون.

تبصره- آیین‏ نامه اجرایی اين ماده ظرف مدت سه‌ ماه از تاريخ لازم‏ الاجراء شدن اين قانون توسط وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی و با همكاری ساير دستگاه های مرتبط تهيه شده و به تصويب هيأت وزيران خواهد رسيد.

مواد مرتبط

• ماده 27 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

توضیح واژگان

پلیس ویژه اطفال و نوجوانان: پلیس در لغت به معنای نظم و انتظام و شهربانی آمده است. در اصطلاح پلیس به مجموعه قواعد و مقرراتی گفته می شود که به منظور برقراری نظم و امنیت در جامعه برقرار می شود. پلیس ویژه اطفال و نوجوانان قسم خاصی از پلیس است که به طور خاص به اطفال و نوجوانان می پردازد. تخصص گرایی روشی است که در همه سازمان های رسمی و غیر رسمی نفوذ پیدا کرده است. سازمان پلیس نیز از این قاعده مستثنی نیست. پلیس ویژه اطفال و نوجوانان بنا به ضرورت های اجتماعی و نیز شرایط خاص این گروه سنی تشکیل شده است.

نکات توضیحی

با توجه در مفاد ماده 6 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان می توان دریافت که غیر از ساختارها و تشکیلات ایجاد شده در قوه قضاییه و اداره بهزیستی و نیروی انتظامی، عمئه تکالیف سایر نهادها و دستگاه هایی که در قانون آمده در راستای شناسایی و سپس معرفی اطفال و نوجوانانی است که مشمول حمایت های این قانون قرار می گیرند.

مقالات مرتبط

عوامل خطر و راهکارهای حمایتی از کودکان در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب 1399