ماده 7 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 7 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392: درخواست ‌كنندگان نمي‌ توانند بيش از دو كودك يا نوجوان را سرپرستي نمايند مگر در مواردي كه كودكان يا نوجوانان تحت سرپرستي، اعضاي يك خانواده باشند.

توضیح واژگان

کودک: در تعریف کودکی و تعیین مرز آن با بزرگسالی اختلاف بسیار است در قانون ایران تعریفی از کودک و سن کودکی نداریم ولی بر اساس کنوانسیون حقوق کودک می توان گفت کودکی فرآیندی است که از ابتدای تولد تا 18 سالگی را در برمی گیرد.[۱]

سرپرستی کودک: عبارت است از حفاظت از کودک و نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست به منظور تامین نیازهای مادی و معنوی آنان که به اشخاصی به غیر از پدر و مادرشان سپرده می شود.[۲]

پیشینه

در ماده 10 قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست مصوب 1353 تعدد کودکان تحت سرپرستی منعی نداشت اما در ماده 7 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب 1392 تعداد بیش از دو کودک تحت سرپرستی را تنها در صورتی پذیرفته است که اعضای یک خانواده باشند.[۳]

منابع

  1. حسین رئیسی. حقوق کودک و نوجوانان (از تولد تا هجده سالگی). چاپ -. توانا، بی تا.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405472
  2. محمدمهدی توکلی. مختصر حقوق مدنی. چاپ 16. مکتوب آخر، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405508
  3. صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3528320