ماهیت ابراز اراده وآثار و احکام آن در اعمال حقوقی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
ماهیت ابراز اراده وآثار و احکام آن در اعمال حقوقی
عنوانماهیت ابراز اراده وآثار و احکام آن در اعمال حقوقی
رشتهحقوق خصوصی
دانشجومحمدعلی مهدی زاده
استاد راهنمامحسن اسماعیلی، علی اسلامی پناه
استاد مشاورنسرین طباطبایی حصاری، روشنعلی شکاری
مقطعدکتری
سال دفاع۱۳۹۸
دانشگاهدانشگاه تهران


ماهیت ابراز اراده وآثار و احکام آن در اعمال حقوقی عنوان رساله ای است که توسط محمدعلی مهدی زاده، با راهنمایی محسن اسماعیلی و علی اسلامی پناه و با مشاوره نسرین طباطبایی حصاری و روشنعلی شکاری در سال ۱۳۹۸ و در مقطع دکتری دانشگاه تهران دفاع گردید.

چکیده

رساله حاضر مشتمل بر دو فصل می باشد. فصل اول بعنوان کلیات و دارای دو مبحث بوده که در مبحث اول به مفهوم و تحلیل اراده و عناوین مشابه آن پرداخته شده و در مبحث دوم بر مبنای تقسیم بندی متداول ،ابتدا اراده حقیقی را شرح داده و سپس به این سوال که عنصر اصلی سازنده عقد، اراده ظاهری می باشد یا اراده باطنی وحقیقی؟ به تبیین نظریه های موجود و بیان نظر خویش پرداخته ایم و در گفتار دوم به لحاظ ارتباط موضوع با گفتار اول به بررسی و تحلیل قصد و رضا و ارتباط این دو پرداخته وثابت نمودیم که رضاامری جدای از قصد نمی باشدبلکه جزیی از آن و وصف کمالیه آن می باشد. در ادامه باگریزی به اراده عرفیه و پرداختن به بحث اراده سازنده عقد در پایان ودر گفتاری جداگانه با تعریض به تقسیم بندی سنتی بیان داشتیم که اراده بر خلاف نظریه معمول حقوقدانان یک امر واحد و بسیط می باشد و با این نظریه، دیگر بحث تعارض اراده ظاهری و باطنی ونزاع تاریخی حقوقدانان به اینکه در اعمال حقوقی آیااراده ظاهری اعتبار دارد ویا اراده باطنی ؟ منتفی شده و مرتفع می گردد در فصل دوم، و درمبحث اول به عنوان پیش درآمد به نحوه اعلام صریح و ضمنی اراده می پردازیم. درمبحث دوم گفته ایم که لفظ به عنوان شایع ترین وسیله بیان اراده موضوعیت نداردودر مبحث سوم یعنی کتابت و نوشته به تیوریهای مطرح در عقد بین غایبین و عقود الکترونیکی پرداخته و قانون جدید التصویب تجارت الکترونیکی ایران را مورد تحلیل قرار داده ایم. در مبحث چهارم به اعتبار اشاره پرداخته و عدم ضرورت ترتب اشکال پنج گانه را ثابت نمودیم و در مبحث پنجم بحث ریشه دار و گسترده معاطاه را مورد مطالعه و موجودیت آن را به عنوان مملک در حقوق ایران به اثبات رساندیم و در مبحث آخر ثابت نمودیم که اگر چه سکوت علامت رضا نیست ولی در بسیاری از مواقع کاشف از قصد انشاء می باشد. روش پژوهش ما از نوع کتابخانه ای و تحلیلی بوده و درتمام مباحث حتی الامکان سعی شده ازدریچه فقه مقارن ونیز حقوق تطبیقی موردبررسی قرار گیرد و در پایان هر بحث نیز به صورت موردی به بیان موضع حقوق ایران و دیدگاه و نظریه خویش اقدام نموده ایم و در پایان رساله به تلخیص مباحث و نتیجه گیری مبادرت نموده ایم. واژه های کلیدی:

کلیدواژه ها

  • قصد
  • رضایت