مطالعه تطبیقی معاملات با قصد و رضای معیوب در حقوق ایران و فقه
 | |
| عنوان | مطالعه تطبیقی معاملات با قصد و رضای معیوب در حقوق ایران و فقه |
|---|---|
| رشته | حقوق خصوصی |
| دانشجو | سیده زینب حسینی ولشکلایی |
| استاد راهنما | علی رضا نصیری خلیلی |
| مقطع | کارشناسی ارشد |
| سال دفاع | ۱۳۹۶ |
| دانشگاه | دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر |
مطالعه تطبیقی معاملات با قصد و رضای معیوب در حقوق ایران و فقه عنوان پایان نامه ای است که توسط سیده زینب حسینی ولشکلایی، با راهنمایی علی رضا نصیری خلیلی در سال ۱۳۹۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر دفاع گردید.
چکیده
معاملات با قصد و رضاء در قانون مدنی به خصوص در ماده ۱۹۰ که قصد و رضا را از شرایط اساسی متعاقدین شمرده است، پرسش از معیوب بودن آن را در ذهن متتبع ایجاد می کند. قانون مدنی در ماده ۱۹۰ شرایطی را برای صحت و درستی معامله مطرح کرده است همچنین قانون مدنی در مواد ۲۱۴ تا ۲۱۶ شرایط مورد معامله را برشمرده است. بر خلاف آنچه از ظاهر عبارت بند ۱ ماده ۱۹۰ قانون مدنی برمی آید قصد و رضا دو ماهیت مستقل اند و وجود و عدم هر کدام در عقد تاثیری متفاوت با دیگری دارد. رضا که شوق به ایجاد وضع جدید است شرط نفوذ عقد، و قصد که عبارت است از ایجاد وضع جدید در عالم تصور، شرط صحت آن است. بر خلاف قصد که وجود آن حین انعقاد عقد ضروری است و فقدان آن مانع تحقق عقد و الحاق بعدی آن ممتنع می باشد. رضا بعد از انعقاد عقد هم ممکن است به عقد ملحق شود و موجب نفوذ آن گردد. رضای لاحق به اعتقاد اکثر فقها و حقوقدانان کاشف از جریان عقد از زمان انعقاد است. فقدان رضا گاه به علت عدم توجه است و زمانی ناشی از نقص اهلیت یا اکراه. موارد فقدان قصد همه حالاتی است که در آنها وجود ذهنی وضع جدید تحقق پیدا نکرده است؛ حالاتی چون خواب، بی هوشی، مستی و موارد عدم انطباق قصد طرفین عقد بر یکدیگر که در حکم فقدان قصد است.
کلیدواژه ها
- فقه
- حقوق