مطالعه تطبیقی معاملات با قصد و رضای معیوب در حقوق ایران و فقه

عنوان	مطالعه تطبیقی معاملات با قصد و رضای معیوب در حقوق ایران و فقه
رشته	حقوق خصوصی
دانشجو	سیده زینب حسینی ولشکلایی
استاد راهنما	علی رضا نصیری خلیلی
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۶
دانشگاه	دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر

مطالعه تطبیقی معاملات با قصد و رضای معیوب در حقوق ایران و فقه عنوان پایان نامه ای است که توسط سیده زینب حسینی ولشکلایی، با راهنمایی علی رضا نصیری خلیلی در سال ۱۳۹۶ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر دفاع گردید.

چکیده

معاملات با قصد و رضاء در قانون مدنی به خصوص در ماده ۱۹۰ که قصد و رضا را از شرایط اساسی متعاقدین شمرده است، پرسش از معیوب بودن آن را در ذهن متتبع ایجاد می کند. قانون مدنی در ماده ۱۹۰ شرایطی را برای صحت و درستی معامله مطرح کرده است همچنین قانون مدنی در مواد ۲۱۴ تا ۲۱۶ شرایط مورد معامله را برشمرده است. بر خلاف آنچه از ظاهر عبارت بند ۱ ماده ۱۹۰ قانون مدنی برمی آید قصد و رضا دو ماهیت مستقل اند و وجود و عدم هر کدام در عقد تاثیری متفاوت با دیگری دارد. رضا که شوق به ایجاد وضع جدید است شرط نفوذ عقد، و قصد که عبارت است از ایجاد وضع جدید در عالم تصور، شرط صحت آن است. بر خلاف قصد که وجود آن حین انعقاد عقد ضروری است و فقدان آن مانع تحقق عقد و الحاق بعدی آن ممتنع می باشد. رضا بعد از انعقاد عقد هم ممکن است به عقد ملحق شود و موجب نفوذ آن گردد. رضای لاحق به اعتقاد اکثر فقها و حقوقدانان کاشف از جریان عقد از زمان انعقاد است. فقدان رضا گاه به علت عدم توجه است و زمانی ناشی از نقص اهلیت یا اکراه. موارد فقدان قصد همه حالاتی است که در آنها وجود ذهنی وضع جدید تحقق پیدا نکرده است؛ حالاتی چون خواب، بی هوشی، مستی و موارد عدم انطباق قصد طرفین عقد بر یکدیگر که در حکم فقدان قصد است.

کلیدواژه ها

• فقه
• حقوق