معیارهای سنجش الزام‌آوری توافقهای مقدماتی با تأکید بر رویه قضایی دادگاه‌های آمریکا
معیارهای سنجش الزام‌آوری توافقهای مقدماتی با تأکید بر رویه قضایی دادگاه‌های آمریکا نام مقاله ای از سید علی خزائی و یاسر غلامی بوده که در شماره بیست و نهم دوره هشتم (زمستان 1398) فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
توافق مقدماتی عبارت است از توافقی که در جریان گفتگوهای مقدماتی میان طرفین حاصل می‌شود تا زمینه انشای قرارداد اصلی و نهایی را فراهم آورد. توافقهای مذکور که گامی جهت رسیدن به قرارداد نهایی تلقی می‌شوند، عناوین گوناگونی را به خود اختصاص داده و شکل‌های متنوعی دارند. از حیث تحلیل حقوقی با این پرسش مواجه می‌باشیم که آیا این توافق‌ها لازم‌الاجرا هستند یا خیر. در حقوق انگلستان رویکرد کلی بر الزام‌آور نبودن توافقهای مقدماتی است درحالی‌که در آمریکا تمایل به پذیرش الزام‌آوری آن‌ها وجود دارد. در کشورهای پیرو نظام حقوق نوشته توافقهای مقدماتی الزام‌آوری شناخته‌شده‌اند. در حقوق ایران، اگر توافقهای مقدماتی طرفین واجد شرایط ماده 190 قانون مدنی باشد و از مصادیق ماده 10 محسوب گردد و یا در ضمن عقدی از عقود لازم شرط شده باشد، می‌توان حکم به الزام‌آوری توافق مقدماتی نمود؛ در غیر این صورت نوعی شرط ابتدایی قلمداد می‌گردد که طبق نظر مشهور فقها الزام‌آور نیست. دادگاه‌های آمریکا معیارهایی ازجمله بیان صریح طرفین، اجرای جزئی توافق، شروط باز، قراردادهای نوعاً مکتوب و زمینه مذاکرات را موردتوجه قرار می‌دهند. به‌کارگیری این معیارها در دادگاه‌های کشورمان می‌تواند زمینه‌ای برای رفع ابهامات راجع به ماهیت و آثار توافقهای مقدماتی در نظام حقوقی ایران باشد.
کلیدواژه ها
- توافقهای مقدماتی
- قصدهای الزام آور
- شروط باز
- معیارهای سنجش
- نظام حقوقی عرفی
- نظام حقوقی نوشته