نظریه شماره 7/1400/532 مورخ 1400/08/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نحوه پرداخت دیه محکوم علیه غایب
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۵۳۲ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۱۶۸-۵۳۲ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۸/۰۳ |
| موضوع نظریه | اجرای احکام کیفری |
| محور نظریه | محکومیت غیابی |
چکیده نظریه شماره 7/1400/532 مورخ 1400/08/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نحوه پرداخت دیه محکوم علیه غایب: به صرف محکومیت غیابی متهم به پرداخت دیه، امکان برداشت دیه از محل بیت المال به دلیل عدم دسترسی به محکوم علیه وجود ندارد و باید تشریفات قانونی در این خصوص نظیر طرح دعوی به طرفیت دستگاه دولتی ذی ربط رعایت شود.
استعلام
فردی به اتهام ایراد صدمه بدنی غیر عمدی ناشی از عدم رعایت نظامات غیابا به پرداخت دیه محکوم و پرونده بعد از قطعیت حکم به اجرای احکام ارسال شده است. در مرحله اجرا، دسترسی به متهم ممکن نشده و با اعمال ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی، به اموال متهم هم دسترسی پیدا نشده و نهایتا اجرای احکام در راستای ماده ۴۷۴ پرونده را به دادگاه ارسال نموده است. آیا می شود بیت المال را محکوم کرد؟ در فرض مثبت بودن پاسخ، دادگاه با عودت از وزارت دادگستری به عنوان نماینده، در چه صورتی می تواند حکم به محکومیت بیت المال صادر کند؟ .
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
در فرض پرسش که به محکوم علیه غیابی در مرحله اجرای حکم دسترسی حاصل نشده است، چنانچه علت عدم دسترسی، متواری بودن محکوم علیه باشد، مطابق ماده ۴۷۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ باید بدوا دیه از مال وی پرداخت شود و در صورت عدم کفایت یا عدم دسترسی به اموال محکوم علیه، وصول دیه از محل بیت المال با رعایت مقررات قانونی مربوط نظیر مواد ۸۵ و ۳۴۲ (تبصره) قانون آیین دادرسی کیفری امکان پذیر است؛ بنابراین در فرض پرسش، به صرف محکومیت غیابی متهم به پرداخت دیه، امکان برداشت (وصول) آن از محل بیت المال به دلیل عدم دسترسی به محکوم علیه وجود ندارد و باید تشریفات قانونی در این خصوص نظیر طرح دعوی به طرفیت دستگاه دولتی ذی ربط رعایت شود.
مواد مرتبط
- ماده ۳ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی
- ماده ۴۷۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲
- ماده ۸۵ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۳۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری