نظریه شماره 7/1400/779 مورخ 1400/08/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره الزام پرداخت ودیعه در حکم به تخلیه
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۷۷۹ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۲۹/۱-۷۷۹ ح |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۸/۱۹ |
| موضوع نظریه | حقوق مدنی |
| محور نظریه | اجاره |
چکیده نظریه شماره 7/1400/779 مورخ 1400/08/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره الزام پرداخت ودیعه در حکم به تخلیه: برابر اطلاق ماده ۴ قانون روابط موجر و مستأجر، تخلیه عین مستأجره و تحویل آن به موجر منوط به استرداد ودیعه، سند و یا وجهی است که مطابق قرارداد اجاره توسط موجر از مستأجر اخذ شده است و در این مورد تفاوتی میان دستور تخلیه یا حکم تخلیه نیست.
استعلام
۱- چنانچه دادگاه حکم بر تخلیه صادر کند و مستأجر مبلغی بابت ودیعه به موجر پرداخت کرده باشد، آیا دادگاه ضمن صدور حکم به تخلیه، باید تصریح کند که تخلیه منوط به پرداخت ودیعه به مستأجر است؟
۲- آیا منوط کردن تخلیه به پرداخت ودیعه به مستاجر موضوع ماده ۴ قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۷۶، خاص دستور تخلیه است یا اطلاق دارد و دستور تخلیه و صدور حکم به تخلیه را نیز شامل می شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
۱ و ۲- برابر اطلاق ماده ۴ قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۷۶، تخلیه عین مستأجره و تحویل آن به موجر منوط به استرداد ودیعه، سند و یا وجهی است که مطابق قرارداد اجاره توسط موجر از مستأجر اخذ شده است؛ بنابراین تا زمانی که موجر وجه یا سند مزبور را به مستأجر یا واحد اجرا ندهد، امکان تخلیه و تحویل عین مستأجره به موجر وجود ندارد؛ در لزوم قید تخلیه در قبال استرداد سند یا ودیعه، تفاوتی بین دستور تخلیه یا حکم تخلیه وجود ندارد. بدیهی است در صورتی که موجر مدعی طلب بابت اجور معوقه باشد، می تواند با تقدیم دادخواست همزمان مطالبه طلب و تأمین خواسته، توقیف مبلغ تودیع شده بابت ودیعه را درخواست کند.