نظریه شماره 7/1400/856 مورخ 1400/12/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره لزوم تبعیت از نظر دادگاه در اختلاف میان بازپرس و دادستان
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۸۵۶ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۱۶۸-۸۵۶ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۱۲/۱۸ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
| محور نظریه | حل اختلاف بازپرس و دادستان |
چکیده نظریه شماره 7/1400/856 مورخ 1400/12/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره لزوم تبعیت از نظر دادگاه در اختلاف میان بازپرس و دادستان: دیدگاه اول: با توجه به لازم الاتباع بودن تصمیم دادگاه در حل اختلاف بازپرس و دادستان، در صورتی که متعاقب این تصمیم دادگاه ادله جدید به نفع متهم کشف یا حادث شود، موجب قانونی جهت صدور قرار منع تعقیب مجدد متهم وجود نداشته و موضوع کشف یا حادث شدن ادله جدید به دادگاه اعلام می شود. دیدگاه دوم: ماده ۲۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری ناظر بر فرضی است که پس از حل اختلاف پرونده بدون تحقیقات دیگر به دادگاه ارسال شود اما در صورتی که با ارائه دلیل جدید متهم، بازپرس پی به برائت متهم ببرد، دادستان نیز با این تصمیم موافق باشد، موجبی برای صدور قرار جلب به دادرسی وجود ندارد و موضوع از شمول ماده ۲۶۸ یاد شده خروج موضوعی دارد.
استعلام
در پرونده ای بازپرس به علت عدم کفایت ادله اثباتی قرار منع تعقیب صادر می نماید دادستان در مقام اظهارنظر با قرار منع تعقیب صادره مخالف و عقیده به صدور قرار جلب به دادرسی دارد پرونده جهت حل اختلاف به دادگاه ارسال می گردد دادگاه در مقام حل اختلاف نظر دادستان را می پذیرد و پرونده جهت ادامه رسیدگی به شعبه بازپرسی اعاده می گردد در حین تحقیقات بازپرسی متهم ادله‌ای را ارائه می نماید که حکایت از برائت ایشان دارد و بازپرس بر اساس آن عقیده به قرار منع تعقیب دارد حال در فرض یاد شده تکلیف بازپرس چه می باشد آیا بازپرس می بایست مطابق نظر دادستان و دادگاه پرونده را با قرار جلب به دادرس و کیفرخواست به دادگاه ارسال نماید یا این که می تواند با توجه به وجود ادله مبنی بر برائت متهم قرار منع تعقیب صادر نماید.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
دیدگاه اول- با توجه به تأکید قانون گذار بر اصل قانونی بودن دادرسی کیفری و تصریح به قطعیت و لازم الاتباع بودن تصمیم دادگاه در مقام حل اختلاف بین بازپرس و دادستان به نحو مقرر در مواد ۲، ۲۶۹ و۲۷۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، و اتخاذ تصمیم از قسمت ذیل ماده ۲۸۲ و ۲۷۶ این قانون، در صورتی که بازپرس قرار منع تعقیب صادر کرده و عقیده دادستان بر جلب متهم به دادرسی باشد و دادگاه عقیده دادستان را تأیید کند و متعاقب این تصمیم دادگاه ادله جدید به نفع متهم کشف یا حادث شود، موجب قانونی جهت صدور قرار منع تعقیب مجدد متهم وجود نداشته و موضوع کشف یا حادث شدن ادله جدید به دادگاه اعلام می شود.
دیدگاه دوم- ماده ۲۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، ناظر بر فرض غالب است و مفروض قانون گذار آن است که پس از حل اختلاف میان بازپرس و دادستان پرونده بدون انجام تحقیقات دیگر می بایست تعیین تکلیف شده و در این فرض چنانچه نظر دادستان بر لزوم تعقیب از سوی دادگاه تأیید شده باشد می بایست قرار جلب به دادرسی صادر گردد ولی در فرض سؤال که پیش از صدور قرار جلب به دادرسی متهم ادله جدیدی مبنی بر بی گناهی خود به بازپرس تقدیم کرده و با لحاظ آن که مقرره ای قانونی مبنی بر ممنوعیت بازپرس از پذیرش دلیل جدید نیز وجود ندارد چنانچه بازپرس با لحاظ ادله جدید عقیده بر منع پیگرد داشته باشد و دادستان نیز با این تصمیم موافق باشد موجبی برای صدور قرار جلب به دادرسی وجود ندارد؛ به عبارت دیگر بازپرس در این فرض می تواند مراتب تحصیل دلیل جدید و آثار آن برای متهم را به دادستان منعکس نماید و در صورت موافقت دادستان قرار منع تعقیب صادر کند. و موضوع از شمول ماده ۲۶۸ یاد شده خروج موضوعی دارد.
مواد مرتبط
- ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۲۸۲ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۲۷۳ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۲۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۲۶۸ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۲ قانون آیین دادرسی کیفری