نظریه شماره 7/1402/471 مورخ 1402/09/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تاثیر علم قاضی در دعاوی مدنی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1402/471
شماره نظریه۷/۱۴۰۲/۴۷۱
شماره پرونده۱۴۰۲-۱۲۷-۴۷۱ح
تاریخ نظریه۱۴۰۲/۰۹/۲۲
موضوع نظریهقانون مجازات اسلامی
محور نظریهعلم قاضی

چکیده نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۴۷۱ مورخ ۱۴۰۲/۰۹/۲۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تاثیر علم قاضی در دعاوی مدنی: احکام مقرر در مواد ۱۸۷ و ۲۱۲ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ در ارتباط با اعتبار علم قاضی و تقدم آن بر شهادت شرعی در دعاوی مدنی نیز مجراست و با عنایت به ماده ۱۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی و لحاظ آن که حصول علم فرع بر اذن برای تحقیق می باشد، در فرض سؤال، دادگاه حقوقی می تواند هرگونه تحقیق یا اقدامی که برای کشف حقیقت لازم بداند، انجام دهد.

استعلام

با توجه به ماده ۱۸۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ که مقرر کرده است در شهادت شرعی نباید علم به خلاف مفاد شهادت وجود داشته باشد و با عنایت به ماده ۲۱۲ همین قانون که اختیارات بیشتری برای قاضی در امر صدور رأی در فرض تعارض علم قاضی با ادله قانونی دیگر پیش بینی کرده است، آیا این تفسیر قانونی منحصر به دعاوی کیفری است و یا آنکه در دعاوی مدنی و در بحث ادله اثبات دعوا نیز شهود باید واکاوی شود و به عبارت بهتر، گواه به مانند گذشته بر قاضی تحمیل نمی شود و تحقیق اضافی در این خصوص بلامانع است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

احکام مقرر در مواد ۱۸۷ و ۲۱۲ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ در ارتباط با اعتبار علم قاضی و تقدم آن بر شهادت شرعی در دعاوی مدنی نیز مجراست و با عنایت به ماده ۱۹۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ و لحاظ آن که حصول علم فرع بر اذن برای تحقیق می باشد، در فرض سؤال، دادگاه حقوقی می تواند هرگونه تحقیق یا اقدامی که برای کشف حقیقت لازم بداند، انجام دهد.

مواد مرتبط

جستارهای وابسته