نظریه شماره 7/99/1304 مورخ 1399/09/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم تلقی شدن اشتباه محاسباتی در انشاء و صدور رای به عنوان سهو قلم
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۹/۱۳۰۴ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۹۹-۱۲۷-۱۳۰۴ ح |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۹/۰۹/۱۲ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی مدنی |
| محور نظریه | سهو قلم |
چکیده نظریه شماره 7/99/1304 مورخ 1399/09/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم تلقی شدن اشتباه محاسباتی در انشاء و صدور رای به عنوان سهو قلم:مقصود از سهو قلم،سهو قلمی است که در تنظیم و نوشتن رأی صورت گرفته و نه در انشاء رأی و صدور آن.لذا در فرضی که دادگاه در مرحله صدور رأی به دلیل عدم توجه به مستندات ابرازی خوانده به اشتباه وی را مدیون تلقی و حکم بر پرداخت محکوم به صادر کرده است، از شمول ماده ۳۰۹ قانون آیین دادرسی مدنی خروج موضوعی دارد.
استعلام
خوانده به پرداخت وجه نقد در حق خواهان محکوم شده و دادنامه به لحاظ عدم اعتراض خوانده قطعیت یافته است. دادرس صادرکننده رأی پس از بررسی مجدد پرونده متوجه می شود در محاسبه مطالبات سهو قلم صورت گرفته است؛ به گونه ای که طلبی برای خواهان باقی نمانده و ذمه خوانده از بابت ادعای خواهان بری است.
آیادر این فرض دادرس مجاز به اصلاح منطوق دادنامه است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
مقصود از سهو قلم موضوع ماده ۳۰۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹، از حیث اشتباه در محاسبه، سهو قلمی است که در تنظیم و نوشتن رأی صورت گرفته و نه در انشاء رأی و صدور آن. لذا در فرض سؤال که دادگاه در مرحله صدور رأی به دلیل عدم توجه به مستندات ابرازی خوانده به اشتباه وی را مدیون تلقی و حکم بر پرداخت محکوم به صادر کرده است، از شمول ماده ۳۰۹ قانون یاد شده خروج موضوعی دارد.