نگاهی به شیوه های جای گزین حل و فصل اختلاف (ADR)
این مقاله، نام مقاله ای از محسن صادقی و علی حسین مصلحی است که در دوره صفر شماره هفتم فصلنامه علمی حقوق تطبیقی دانشگاه مفید منتشر شده است.
چکیده
شیوه های جای گزین حل اختلاف یا (Alternative Dispute Resolution) ADR به شیوه هایی اطلاق می گردد که جای گزین رسیدگی قضایی شده و هدف آن، حل سریع دعاوی به وسیله اشخاص خصوصی است.این شیوه ها به رغم انواعی که دارند، همگی مبتنی بر تراضی طرفین بوده و در عین حال، نتیجه کار در غالب آنها الزام آور نیست. داوری، میانجیگری، سازش، مذاکره، رسیدگی کوتاه، ADR ترکیبی و شیوه های حل اختلاف قراردادهای مهندسی از مهم ترین این شیوه هاست.
کم هزینه بودن، سریع بودن، محرمانه بودن، انعطاف پذیری و رسیدگی موضوع از جانب متخصص، از عمده ترین مزایای ADR است. الزام آور نبودن تصمیم حاصل از شیوه های مذکور و عدم قابلیت ارجاع برخی دعاوی به ADR نیز از نقاط ضعف آن می باشد.
در حقوق ایران به رغم سابقه دیرینه شیوه های جای گزین و وجود مقرراتی راجع به داوری و سازش، رجوع به این شیوه ها مورد استقبال اصحاب دعوا قرار نگرفته است.
کلیدواژه‌ها
- شیوه های جایگزین حل اختلاف
- داوری
- سازش
- میانجیگی
- مذاکره
- رسیدگی کوتاه
- ارزیابی بی طرفانه
- ADRترکیبی