وکالت سیاسی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

وکالت هرگاه در امور اجتماعی باشد، آن را «وکالت سیاسی» می گویند. به عبارت دیگر، هرگاه مردم یک جامعه، فردی را برگزیده و وی را وکیل خود در اداره امور جامعه نمایند، وکالت سیاسی محقق می شود.[۱]

ویژگی‌های وکالت سیاسی

ملی بودن

یعنی وکیل، نماینده تمام مردم است، نه فقط نماینده کسانی که به وی رأی داده یا مردم حوزه ای که وی را به وکالت برگزیده-اند.[۱]

غیرقابل عزل بودن

بر خلاف وکالت در امور فردی که عقدی جایز است و موکل هر وقت بخواهد می تواند وکیل خو را عزل نماید، وکالت سیاسی غیر قابل عزل است. موکلان حتی نمی توانند  اختیارات وکیل خود را محدود نمایند. البته آنان از طریق قوانین مصوب، حق عزل را از خود سلب نموده اند.[۱]

مصادیق و نمونه ها

نمایندگی مجلس شورای اسلامی از مصادیق روشن وکالت سیاسی است. در نظام های مردم سالار امروزی، مردم به طور غیر مستقیم زمام تمام امور خود را در دست دارند. جمعی را انتخاب می کنند تا به نمایندگی از آنان قانونگذاری کنند (قوه مقننه) و فردی را نیز انتخاب می‌کنند تا به نمایندگی از سوی آنان، قوانین مصوب را اجرا نماید (قوه مجریه). بر اساس این احتمال، قوه مجریه نیز مانند قوه مقننه، برخواسته از آرای مردم بوده و رییس قوه مجریه، نماینده مردم محسوب می شود.[۱]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ هدایت نیا, فرج‌الله (1385). "ریاست جمهوری زنان". مطالعات راهبردی زنان.