انسان قانون اساسی؛ سرشت انسان از منظر قانون اساسی
![]() | |
عنوان | انسان قانون اساسی؛ سرشت انسان از منظر قانون اساسی |
---|---|
نویسنده | سید احمد حبیب نژاد فاطمه سادات نقوی |
محور موضوعی | حقوق عمومی حقوق اساسی فلسفه حقوق |
سال نشر | ۱۴۰۰ |
منتشر شده در | نشریه دانش حقوق عمومی |
دوره | ۱۰ |
شماره | ۳۱ |
دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
انسان قانون اساسی؛ سرشت انسان از منظر قانون اساسی عنوان مقالهای از سید احمد حبیب نژاد و فاطمه سادات نقوی است که در سال 1400 در شمارهی 31 نشریه دانش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
شاخههای علوم انسانی و علوم اجتماعی از جمله حقوق، ناگزیر بر دیدگاهی خاص از سرشت و ماهیت انسان بنا شدهاند و این رویکردها در منابع حقوق جاری و ساری شده است. قانون اساسی نیز بهمثابه منبع سترگ سیاسیترین شاخه حقوق (حقوق عمومی) حامل دیدگاهی ناظر بر سرشت و ماهیت آدمی است که میتوان آن را از لابهلای اصول آن به مدد مقدمه و مشروح مذاکرات مجلس مؤسسان استنباط کرد. نتیجه چنین تلاشی میتواند یاریگر محققان در درک بیش از پیش نسبت به نظام حقوقی-سیاسی حاکم، فهم مبنای هنجارهای تجویزشده و نهادهای پیشبینیشده در قانون اساسی باشد. این مقاله با روش تحلیلی و استنتاجی میکوشد تا به این پرسش بنیادین پاسخ دهد که «سرشت انسان» در منظر قانون اساسی چگونه است و جامعه سیاسی متشکل از انسانها در این قانون چه مختصاتی دارد و پاسخ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به چیستی و کیستی انسان کدام است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که انسانِ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در جایگاه مخلوق خداوند، حاکمیت و تشریع را مختص او میداند و تسلیم در برابر امر اوست و رابطه خود را با دیگر انسانها و طبیعت براساس وظیفه الهیاش تنظیم میکند. انسانِ قانون اساسی ذاتاً شخصی در حال رشد، مختار، دارای کرامت ذاتی اعطایی و برابر با همنوعان خود است. از منظر این قانون، جامعه سیاسی ایران، بر مدار اعتقاد متحد شده و بر سرنوشت اجتماعی خود حاکم و بهسوی غایت خود در حال رشد است. قانون اساسی به طبیعت بشر خوشبین است، اگرچه امکان ارتکاب جرم و خطا او را از نظر دور نداشته است، اما بنابر شأن تشریعی خود در راستای فراهم آوردن زمینه رشد، به امکان حرکت قهقرایی انسان اشارهای نمیکند.
کلیدواژهها
- انسان
- انسانشناسی
- سرشت انسان
- حقوق عمومی
- قانون اساسی
مواد مرتبط
- اصل 1 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 2 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 3 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 4 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 5 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 6 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 8 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 9 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 11 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 20 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 22 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 23 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 25 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 34 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 37 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 38 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 39 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 43 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 45 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 50 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 56 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 61 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 67 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 77 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 107 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 111 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 140 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 141 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 142 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 147 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 157 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 161 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 162 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 165 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
- اصل 168 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران