ماده 7 قانون حکمیت مصوب 1306
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۷ قانون حکمیت مصوب ۱۳۰۶ مصوب ۱۳۰۶,۱۲,۲۹: پس از تعیین حکم محکمه قرارنامه حکمیت را تنظیم کرده و فورا بامضای طرفین دعوی و منتها در ظرف سه روز بامضای حکم ها میرساند هر گاه یک یا چند نفر از حکم ها از قبول حکمیت استنکاف نمایند در ظرف سه روز پس از استنکاف بجای مستنکف مطابق ماده هشتم تعیین حکم خواهد شد پس از قبول حکمیت حکم ها یکنفر از بین خود معین خواهند کرد که محکمه سواد اوراق و اسناد طرفین را پیش او بفرستد.
در صورتیکه حکم یکنفر باشد سواد اوراق و اسناد پیش او فرستاده میشود. در قرارنامه حکمیت نکات ذیل قید میشود:
(۱) اسم و اسم خانواده و شغل متداعیین و حکم.
(ب) میزان مدعی به ترتیبی که در مواد راجع بعرض حال مقرر است.
(ج) مدت حکمیت.
مدت حکمیت را که کمتر از سه و بیش از سی روز نخواهد شد محکمه معین مینماید و ابتدای آن از روزی است که تمام حکمها کتبا حکمیت را قبول نموده اند.
محکمه میتواند مدت حکمیت را به تقاضای اکثریت حکمها یک مرتبه و به تراضی طرفین هر چند بار که تقاضا نماید تجدید کند.
کسیکه قبول حکمیت کرد و قبل از اتمام عمل و دادن رای بدون عذر موجه استعفاء نمود تا ده سال در هیچ قضیه نمیتواند حکم شود مگر به تراضی طرفین.