ماده ۴۳ قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
* [[نظریه شماره 7/99/1908 مورخ 1400/02/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مرجع صالح جهت واگذاری کالاهای متروکه و مکشوفه]] | * [[نظریه شماره 7/99/1908 مورخ 1400/02/27 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مرجع صالح جهت واگذاری کالاهای متروکه و مکشوفه]] | ||
* [[نظریه شماره 7/1402/474 مورخ 1402/07/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اتهام مأمورین مبارزه با قاچاق کالا و ارز]] | |||
{{مواد قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز}} | {{مواد قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز}} | ||
[[رده: مواد قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز]] | [[رده: مواد قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۰
ماده ۴۳ قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز: در پرونده هایی که صاحب کالا و ارز قاچاق شناسایی نشده و یا متواری است، ضابطین موظفند با اخذ دستور از مرجع ذی صلاح و با همکاری تمامی نهادهای ذی ربط، بلافاصله به شناسایی مالک اقدام کنند و در صورت عدم حصول نتیجه ظرف یک ماه از تاریخ وصول پرونده به مراجع ذی صلاح، مرجع رسیدگی صالح باید به صورت غیابی رسیدگی و مطابق مقررات این قانون رأی مقتضی را صادر نماید.
تبصره ۱- در رسیدگی غیابی به پرونده های قاچاق مکشوفه بلاصاحب، صاحب متواری و یا مجهول المالک، ضبط کالای قاچاق مکشوفه مانع رسیدگی به جرائم مالک کالا نیست.
تبصره ۲- در صورتی که کالای قاچاق مکشوفه بلاصاحب، صاحب متواری و یا مجهول المالک باشد، کالای مزبور عیناً به ستاد مأذون از سوی ولی فقیه تحویل یا حسب درخواست رسمی نهاد مزبور به فروش رسیده و وجه آن به حساب آن نهاد واریز می شود.