ماده 143 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 143 قانون امور حسبی''': در موردی که اموال غایب به ورثه تسلیم می شود هرگاه وصیتی شده باشد اموال مورد وصیت به وصی یا موصی له داده می شود مشروط به این که مطابق ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی تأمین بدهند. | '''ماده 143 قانون امور حسبی''': در موردی که [[مال|اموال]] [[غایب مفقودالاثر|غایب]] به [[ورثه]] [[تسلیم]] می شود هرگاه [[وصیت|وصیتی]] شده باشد اموال مورد وصیت به [[وصی]] یا موصی له داده می شود مشروط به این که مطابق ماده ۱۰۲۶ [[قانون مدنی]] تأمین بدهند. | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی|ماده 1026 قانون مدنی]] | |||
== توضیح واژگان == | |||
غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.<ref>ماده 1011 قانون مدنی</ref> | |||
ورثه: به کسی می گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، [[ترکه]] میت به او انتقال می یابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ترمینولوژی فقه اصطلاح شناسی فقه امامیه|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=پیک کوثر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4252640|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=مسجدسرایی|چاپ=1}}</ref> | |||
تسلیم: در لغت، یعنی گردن نهادن، سلام کردن، واگذار نمودن و سپردن. و در اصطلاح حقوقی یعنی یکی از متعاقدین، طرف دیگر را، نسبت به مال موضوع معامله مسلط نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ماهنامه کانون سردفتران و دفتریاران سال 43 شماره 13|ترجمه=|جلد=|سال=-|ناشر=مهنا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1723232|صفحه=|نام۱=کانون سردفتران|دفتریاران|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> | |||
وصیت: به تملیک مال اعم از [[عین معین|عین]] یا [[منفعت|منافع]] یا اعطای [[حق]] [[تصرف]] آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=294796|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=2}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
مرحله بعد از نصب امین برای غایب، قرار دادن موقت مال در اختیار ورثه است زیرا در این مرحله، تردید نسبت به زنده بودن غایب بیشتر شده است. اما نکته قابل توجه این است که دادن مال به ورثه ناظر به موارد غالب است و چنانچه میان اموال غایب مالی باشد که غایب به نفع کسی وصیت کرده باشد آن مال باید به تصرف موصی له داده شود<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی(جلد اول) (اشخاص و حمایت های حقوقی آنان)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1096032|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=باریکلو|چاپ=6}}</ref> و مطابق مواد 143 [[قانون امور حسبی]] و 1026 [[قانون مدنی]] زمانی موصی به به موصی له داده می شود که نامبرده، تامین لازم حسب دستور [[دادگاه]] بسپارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5139752|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون امور حسبی]] | [[رده:مواد قانون امور حسبی]] | ||
[[رده:غایب مفقودالاثر]] | [[رده:غایب مفقودالاثر]] | ||
[[رده:اموال غایب مفقودالاثر]] | [[رده:اموال غایب مفقودالاثر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۷
ماده 143 قانون امور حسبی: در موردی که اموال غایب به ورثه تسلیم می شود هرگاه وصیتی شده باشد اموال مورد وصیت به وصی یا موصی له داده می شود مشروط به این که مطابق ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی تأمین بدهند.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.[۱]
ورثه: به کسی می گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می یابد.[۲]
تسلیم: در لغت، یعنی گردن نهادن، سلام کردن، واگذار نمودن و سپردن. و در اصطلاح حقوقی یعنی یکی از متعاقدین، طرف دیگر را، نسبت به مال موضوع معامله مسلط نماید.[۳]
وصیت: به تملیک مال اعم از عین یا منافع یا اعطای حق تصرف آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.[۴]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مرحله بعد از نصب امین برای غایب، قرار دادن موقت مال در اختیار ورثه است زیرا در این مرحله، تردید نسبت به زنده بودن غایب بیشتر شده است. اما نکته قابل توجه این است که دادن مال به ورثه ناظر به موارد غالب است و چنانچه میان اموال غایب مالی باشد که غایب به نفع کسی وصیت کرده باشد آن مال باید به تصرف موصی له داده شود[۵] و مطابق مواد 143 قانون امور حسبی و 1026 قانون مدنی زمانی موصی به به موصی له داده می شود که نامبرده، تامین لازم حسب دستور دادگاه بسپارد.[۶]
منابع
- ↑ ماده 1011 قانون مدنی
- ↑ حمید مسجدسرایی. ترمینولوژی فقه اصطلاح شناسی فقه امامیه. چاپ 1. پیک کوثر، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4252640
- ↑ ماهنامه کانون سردفتران و دفتریاران سال 43 شماره 13. مهنا، -. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1723232
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 294796
- ↑ علیرضا باریکلو. حقوق مدنی(جلد اول) (اشخاص و حمایت های حقوقی آنان). چاپ 6. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1096032
- ↑ علی عباس حیاتی. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و محجورین). چاپ 1. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5139752