ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(افزودن رویه ی قضایی) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده | '''ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی:''' هر یک از [[اصحاب دعوا]] که [[جلب ثالث|جلب شخص ثالثی]] را لازم بداند، می‌تواند تا پایان جلسه اول [[دادرسی]] [[جهت دعوی|جهات]] و [[دلیل|دلایل]] خود را اظهار کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم [[دادخواست]] از [[دادگاه]] درخواست جلب او را بنماید، چه دعوا در [[مرحله نخستین]] باشد یا [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]]. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۳۶ | * [[ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۳۷ | * [[ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۳۸ | * [[ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۳۹ | * [[ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۴۰ | |||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
جلب شخص ثالث: به این معنا که هر یک از طرفین دعوی می‌تواند در صورتی که لازم بداند شخص یا اشخاصی را که | جلب شخص ثالث: به این معنا که هر یک از طرفین دعوی می‌تواند در صورتی که لازم بداند شخص یا اشخاصی را که ابتدائاً طرف دعوی ([[خواهان]] یا [[خوانده]]) نبوده‌اند، وارد دعوی کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=455960|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
ماده | ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸مقرر می‌داشت که: «هر یک از اصحاب دعوی که جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند به موجب دادخواست از دادگاه درخواست جلب آن شخص را بنماید اعم از اینکه دعوی در مرحله نخستین باشد یا [[پژوهش خواهی|پژوهش]].» (منسوخ)'''<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=470424|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>''' | ||
== مطالعات تطبیقی == | == مطالعات تطبیقی == | ||
مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است: ۱. شرکت در دادگاه وصرفا [[استماع دعوا|استماع]] حکم دادگاه ۲. برای حکم به [[طلب|مطالباتی]] که مرتبط با دعوی اصلی است ۳. برای الزام ثالث به پذیرش [[مسئولیت|مسئولیتی]]<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556160|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | |||
همچنین ماده | همچنین ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید فرانسه اشخاص ثالث تنها در صورتی می‌توانند در مرحلهٔ تجدیدنظر جلب شوند که برای تحول دعوی ضروری باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
[[شخص]] ثالثی که [[جلب]] می‌شود مدعی علیه محسوب می‌شود و | [[شخص]] ثالثی که [[جلب]] می‌شود مدعی علیه محسوب می‌شود و همهٔ احکام مدعی علیه در مورد او مجراست. ظاهراً اگر ثالث در مرحلهٔ تجدید نظر جلب شود حکم صادره [[رأی قطعی|قطعی]] است و این برخلاف [[اصل دو درجه ای بودن رسیدگی]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref>در دعوای جلب ثالث نیز باید این [[حق]] برای [[مجلوب ثالث|مجلوب]] وجود داشته باشد تا به دعوی [[ایراد شکلی|ایراد]] وارد کند و دادگاه قبل از ورود به [[ماهیت دعوی]] باید به ایرادات شکلی رسیدگی کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556172|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | == رویه‌های قضایی == | ||
بر حسب مستفاد از ماده | بر حسب مستفاد از ماده ۲۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی () دادخواست جلب ثالث از سوی [[پژوهش‌خواه]] باید همراه [[دادخواست]] پژوهش تقدیم شود. (رای شماره ۱۴۴۰ مورخ ۱۳۴۱٫۰۵٫۲۲ صادره از [[هیئت عمومی دیوان عالی کشور]]<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=470440|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref> | ||
* [[نظریه شماره ۷/۹۹/۱۵۴۵ مورخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای تقابل مجلوب ثالث علیه شخص جالب]] | |||
* [[نظریه شماره | |||
* [[رای دادگاه درباره اعتراض ثالث از سوی قائم مقام خاص (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۴)]] | * [[رای دادگاه درباره اعتراض ثالث از سوی قائم مقام خاص (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۴)]] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس|۲}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:دعاوی طاری]] | [[رده:دعاوی طاری]] | ||
[[رده:امتیازات جلسه اول دادرسی]] | [[رده:امتیازات جلسه اول دادرسی]] | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۷
ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی: هر یک از اصحاب دعوا که جلب شخص ثالثی را لازم بداند، می‌تواند تا پایان جلسه اول دادرسی جهات و دلایل خود را اظهار کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم دادخواست از دادگاه درخواست جلب او را بنماید، چه دعوا در مرحله نخستین باشد یا تجدیدنظر.
مواد مرتبط
- ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی
توضیح واژگان
جلب شخص ثالث: به این معنا که هر یک از طرفین دعوی می‌تواند در صورتی که لازم بداند شخص یا اشخاصی را که ابتدائاً طرف دعوی (خواهان یا خوانده) نبوده‌اند، وارد دعوی کند.[۱]
پیشینه
ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸مقرر می‌داشت که: «هر یک از اصحاب دعوی که جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند به موجب دادخواست از دادگاه درخواست جلب آن شخص را بنماید اعم از اینکه دعوی در مرحله نخستین باشد یا پژوهش.» (منسوخ)[۲]
مطالعات تطبیقی
مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است: ۱. شرکت در دادگاه وصرفا استماع حکم دادگاه ۲. برای حکم به مطالباتی که مرتبط با دعوی اصلی است ۳. برای الزام ثالث به پذیرش مسئولیتی[۳]
همچنین ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید فرانسه اشخاص ثالث تنها در صورتی می‌توانند در مرحلهٔ تجدیدنظر جلب شوند که برای تحول دعوی ضروری باشد.[۴]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
شخص ثالثی که جلب می‌شود مدعی علیه محسوب می‌شود و همهٔ احکام مدعی علیه در مورد او مجراست. ظاهراً اگر ثالث در مرحلهٔ تجدید نظر جلب شود حکم صادره قطعی است و این برخلاف اصل دو درجه ای بودن رسیدگی است.[۵]در دعوای جلب ثالث نیز باید این حق برای مجلوب وجود داشته باشد تا به دعوی ایراد وارد کند و دادگاه قبل از ورود به ماهیت دعوی باید به ایرادات شکلی رسیدگی کند.[۶]
رویه‌های قضایی
بر حسب مستفاد از ماده ۲۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی () دادخواست جلب ثالث از سوی پژوهش‌خواه باید همراه دادخواست پژوهش تقدیم شود. (رای شماره ۱۴۴۰ مورخ ۱۳۴۱٫۰۵٫۲۲ صادره از هیئت عمومی دیوان عالی کشور[۷]
- نظریه شماره ۷/۹۹/۱۵۴۵ مورخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای تقابل مجلوب ثالث علیه شخص جالب
- رای دادگاه درباره اعتراض ثالث از سوی قائم مقام خاص (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۴)
منابع
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 455960
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 470424
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556160
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته). چاپ 24. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1346156
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته). چاپ 24. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1346156
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556172
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 470440