سند وفات: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق مدنی]] | [[رده:اصطلاحات حقوق مدنی]] | ||
[[رده:اصطلاحات قانون ثبت احوال]] | [[رده:اصطلاحات قانون ثبت احوال]] | ||
[[وفات]] اشخاص، در اوراقی به نام '''سند ثبت مرگ'''، درج می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=11172 | [[وفات]] اشخاص، در اوراقی به نام '''سند ثبت مرگ'''، درج می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=11172|صفحه=|نام۱=سیدحسین|نام خانوادگی۱=صفایی|چاپ=11}}</ref> | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==در رویه قضایی== | ==در رویه قضایی== | ||
*به موجب [[رای اصراری|رأی اصراری]] شماره ۹ مورخه ۱۳۷۳/۲/۲۰ [[دیوان عالی کشور]]، واقعه فوت، باید در [[دفتر متوفیات]] ثبت گردیده؛ و در [[شناسنامه]] متوفی درج گردد؛ [[شهادت]] [[شاهد|شهود]] و گواهی پزشک، نمی‌تواند ساقط کننده اعتبار شناسنامه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه قانون مدنی (ویرایش ششم)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=267292|صفحه=|نام۱=معاونت حقوقی ریاست جمهوری|نام خانوادگی۱=|چاپ=7}}</ref> | *به موجب [[رای اصراری|رأی اصراری]] شماره ۹ مورخه ۱۳۷۳/۲/۲۰ [[دیوان عالی کشور]]، واقعه فوت، باید در [[دفتر متوفیات]] ثبت گردیده؛ و در [[شناسنامه]] متوفی درج گردد؛ [[شهادت]] [[شاهد|شهود]] و گواهی پزشک، نمی‌تواند ساقط کننده اعتبار شناسنامه باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه قانون مدنی (ویرایش ششم)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=267292|صفحه=|نام۱=معاونت حقوقی ریاست جمهوری|نام خانوادگی۱=|چاپ=7}}</ref> | ||
*به موجب [[دادنامه]] شماره ۶۵/۱۱۳۵/۱۸ مورخه ۱۳۶۸/۱۲/۲۸ شعبه ۱۸ [[دیوان عالی کشور]]، سند وفات، [[سند رسمی|رسمی]] بوده؛ و اظهار [[انکار و تردید]] علیه آن، پذیرفته نمی‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در آینه آرای دیوانعالی کشور (ادله اثبات دعوا و احکام راجع به آنها)|ترجمه=|جلد=|سال=1383|ناشر=فردوسی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5645960|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۵۶
وفات اشخاص، در اوراقی به نام سند ثبت مرگ، درج می‌گردد.[۱]
مواد مرتبط
در رویه قضایی
- به موجب رأی اصراری شماره ۹ مورخه ۱۳۷۳/۲/۲۰ دیوان عالی کشور، واقعه فوت، باید در دفتر متوفیات ثبت گردیده؛ و در شناسنامه متوفی درج گردد؛ شهادت شهود و گواهی پزشک، نمی‌تواند ساقط کننده اعتبار شناسنامه باشد.[۲]
- به موجب دادنامه شماره ۶۵/۱۱۳۵/۱۸ مورخه ۱۳۶۸/۱۲/۲۸ شعبه ۱۸ دیوان عالی کشور، سند وفات، رسمی بوده؛ و اظهار انکار و تردید علیه آن، پذیرفته نمی‌گردد.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ سیدحسین صفایی. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و اموال). چاپ 11. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 11172
- ↑ مجموعه قانون مدنی (ویرایش ششم). چاپ 7. معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات معاونت حقوقی ریاست جمهوری، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 267292
- ↑ یداله بازگیر. قانون مدنی در آینه آرای دیوانعالی کشور (ادله اثبات دعوا و احکام راجع به آنها). چاپ 2. فردوسی، 1383. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5645960