ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی

ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی: شروع اعمال حق انصراف به ترتیب زیر خواهد بود:

‌الف - درصورت فروش کالا، از تاریخ تسلیم کالا به مصرف کننده و درصورت‌ فروش خدمات،

از روز انعقاد.

ب - در هر حال آغاز اعمال حق انصراف مصرف کننده پس از ارائه اطلاعاتی‌خواهد بود که

تأمین کننده طبق مواد (33) و (34) این قانون موظف به ارائه آن است.

ج - به محض استفاده مصرف کننده از حق انصراف، تأمین کننده مکلف است‌ بدون مطالبه

هیچ‌گونه وجهی عین مبلغ دریافتی را در اسرع وقت به مصرف کننده مسترد‌نماید.

‌د - حق انصراف مصرف کننده در مواردی که شرایط خاصی بر نوع کالا و خدمات‌حاکم است

اجرا نخواهد شد. موارد آن به موجب آئین‌نامه‌ای است که در ماده (79) این‌قانون

خواهد آمد.

مواد مرتبط

• ماده 33 قانون تجارت الکترونیکی
• ماده 34 قانون تجارت الکترونیکی

توضیح واژگان

تامین کننده: عبارت از شخصی است که بنا به اهلیت تجاری،‌صنفی یا حرفه‌ای فعالیت می‌کند.

مصرف کننده: هر شخص حقیقی یا حقوقی است که به منظوری جز تجارت یا شغل حرفه ای به خرید کالا یا خدمت اقدام می کند.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

مهلت انصراف درباره هر یک از محموله هایی که تسلیم شود، به طور جداگانه محاسبه می شود زیرا هدف از اعطای حق انصراف، دادن فرصت «بازرسی» به مصرف کننده است و می توان ان را درباره کالاهایی که تسلیم شده، انجام داد.

از انجا که به حکم بند «ج» ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی، انصراف، تامین کننده را ملزم به استرداد وجه دریافتی از مصرف کننده می کند، لازم است که تامین کننده از انصراف مصرف کننده اگاه شود؛ چرا که بدون اعلام انصراف از سوی مصرف کننده، طرف مقابل از ان مطلع نمی شود و تکلیف قانونی باز پرداخت وجه بر عهده تامین کننده مستقر نمی شود.

مطابق با بند الف ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی، مهلت اعمال حق انصراف در مورد کالا، از تاریخ تسلیم ان به مصرف کننده است.

با توجه به اصل رضایی بودن عقود و ایقاعات، استفاده از حق انصراف نیازمند رعایت هیچ گونه تشریفاتی نیست. به حکم ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی، مصرف کننده برای انصراف از قرارداد از راه دور، نیاز به ارائه هیچ دلیل یا توجیهی ندارد. تنها کافی است که ان را در مهلت قانونی اعمال کند.

در تفاوت خیار رویت و تخلف از وصف با خیار حق انصراف باید گفت که خیار رویت و تخلف از وصف فوری هستند ولی خیار حق انصراف 7 روز کاری اعمالش فرصت دارد.

یکی از ویژگی های خیار حق انصراف این است که طبق بند د ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی، خیار حق انصراف در مورد برخی از کالا ها و خدمات قابل اعمال نیست و خیار مذکور، نسبت به این نوع از کالا ها و خدمات جاری نمی گردد و در حقیقت این کالاها و خدمات از عموم و شمول خیار حق انصراف، استثنا می شوند.

نکات توضیحی

طبق بند الف ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی ایران، اغاز اعمال این خیار، در صورت فروش کالا، از تاریخ تسلیم کالا به مصرف کننده و در صورت فروش خدمات، از روز انعقاد عقد خواهد بود؛ ولی، بند ب ماده مذکور، مطلب دیگری را نیز بیان می کند که ان، تفاوت دیگر خیار حق انصراف با سایر خیارات را می رساند.طبق بند ب ماده 38 قانون تجارت الکترونیکی، ممکن است که تامین کننده، اطلاعاتی را که موظف است، طبق ماده 33 و 34 این قانون، به مصرف کننده، ارائه دهد، قبل از عقد و یا زمان انعقاد عقد، به مصرف کننده، ارائه ندهد و به گونه ای در فاصله زمانی بعد از انعقاد عقد به مصرف کننده، ارائه دهد. در این صورت، اغاز خیار حق انصراف از زمان ارائه این اطلاعات خواهد بود. توضیح انکه، خیار حق انصراف در این صورت، به خود عقد و مورد یا موضوع معامله، تعلق پیدا نمی کند. بلکه به ارائه اطلاعات بعد از عقد، وابسته باشد و این تفاوت دیگر خیار حق انصراف با سایر خیارات خواهد بود؛ زیرا چنین حکمی در موضوع و مورد معامله سایر خیارات قانون مدنی و فقه اسلامی، دیده نمی شود که معامله ای محقق باشد؛ ولی، اطلاعات لازم مورد و موضوع ان معامله، بعد به اطلاع طرف عقد قرار داده شود.

قانون تجارت الکترونیکی ایران، مصوب 1382، در ماده 37 خود، از خیاری با عنوان (خیار حق انصراف) نام می برد و جریان این نوع خیار را در خرید و فروش الکترونیکی، می پذیرد. خیار حق انصراف در ماده 38 این قانون صریح تر از ماده 37 بیان گردیده است.

مقالات مرتبط

• شناخت تاجر حقیقی از منظر لایحۀ تجارت سال 1391 با نگاهی به مفاهیم متناظر در قانون تجارت و قانون تجارت الکترونیکی
• روش‌های انصراف از قراردادهای الکترونیکی در قانون تجارت الکترونیکی ایران