آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۳: خط ۱۳:
* [[آیین دادرسی مدنی (کریمی)]]
* [[آیین دادرسی مدنی (کریمی)]]
* [[آیین دادرسی مدنی (بهرامی)]]
* [[آیین دادرسی مدنی (بهرامی)]]
* [[مختصر آیین دادرسی مدنی (مهاجری)]]
* [[آیین دادرسی مدنی فرانسه (محسنی)]]
* [[آیین دادرسی مدنی، جلد اول (ترجمه: محسنی)]]
* [[آیین دادرسی مدنی فراملی (غمامی و محسنی)]]
* [[آیین دادرسی مدنی (افتخار جهرمی و السان)]]
* [[آیین دادرسی مدنی (افتخار جهرمی و السان)]]
* [[آیین دادرسی و اجرای احکام مدنی (موحدیان)]]
* [[آیین دادرسی و اجرای احکام مدنی (موحدیان)]]
* [[آیین دادرسی مدنی (دوره پیشرفته) (شمس)]]
* [[آیین دادرسی مدنی دوره بنیادین (شمس)]]
* [[آیین دادرسی مدنی (سید جلال الدین مدنی)]]
* [[آیین دادرسی مدنی و بازرگانی (متین دفتری)]]
* [[آیین قضاوت مدنی در محاکم ایران (مهاجری)]]
* [[قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوقی کنونی (مهاجری)]]
* [[آیین دادرسی مدنی و بازرگانی دادگاه های عمومی و انقلاب (صدرزاده افشار)]]
* [[اداره جریان دادرسی مدنی بر پایه همکاری و چارچوب اصول دادرسی (محسنی)]]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۶

آیین دادرسی مدنی، مجموعه اصول و مقرراتی است که در مقام رسیدگی به امور حسبی و کلیه دعاوی مدنی و بازرگانی در دادگاه‌های عمومی، انقلاب، تجدیدنظر، دیوان عالی کشور و سایر مراجعی که به موجب قانون موظف به رعایت آن می‌باشند به کار می‌رود.[۱]

در خصوص عبارت آیین دادرسی مدنی، شایان ذکر است که «آیین» به معنی رسم، روش، عرف، قاعده و کیش است. در قانون آیین دادرسی مدنی، آیین به معنای رسم و روش به کار رفته‌است. «دادرسی» نیز یعنی روش رسیدگی برای حکم کردن و قضاوت.[۲]

مواد مرتبط

در اصطلاحات اسلامی

در اصطلاحات اسلامی مطلقاً به مقررات رسیدگی طرق الحکم می‌گفتند، در واقع قوانینی است که قضات در رسیدگی مدنی و امور حسبی به کار می‌برند.[۳]

کتب مرتبط

منابع

  1. ماده ۱ قانون آیین دادرسی مدنی
  2. علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد اول). چاپ 1. فکرسازان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 460256
  3. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 338332